Van Mandalay tot Yangoon Mandalay Iemand had ons het AD1
guesthouse in Mandalay aangeraden. Toen we daar binnen kwamen leek alles ook prima. Alleen na een nacht slapen kwamen we erachter dat het toch niet zo'n goede keuze was. 's Morgens om 4.00 uur kwam er namelijk eerst een
irritant muziekje uit de luidsprekers van het klooster en vervolgens ging een monnik drie uur lang gebeden opzeggen. Zelfs oordoppen hielpen hier niet tegen. Met als gevolg dat we drie ochtenden om 4.00 uur wakker waren. We hadden
namelijk ook niet zoveel zin om na twee nachten nog te gaan verhuizen. Na drie ochtenden zijn we maar naar Pin U Lwin vertrokken. Mandalay heeft net als iedere plaats vele pagoda's en kloosters. Om het een leuk te houden
moet je dus wel kiezen. Wij hebben de eerste dag lekker door de stad gelopen. 's Middags zijn we naar Mandalay hill geweest. Dit is een heilige heuvel en je moet dan ook op blote voeten naar boven. Het is wel leuk. Halverwege de
heuvel zijn een aantal tempels gebouwd. Zo midden op de dag is het nog vrij rustig op de heuvel maar het schijnt dat het bij zonsondergang behoorlijk druk kan zijn. Vervolgens zijn we nog naar de Mahamuni Paya geweest. De pagoda
was wel interesant maar de markt eromheen was veel leuker. Hier waren vele buddha makers en leuke winkeltjes.Toen we de tempel binnen liepen zagen we niemand in de kassa zitten waar we normaal gesproken onze FEC's moesten betalen.
Dus dachten we dat we eindelijk een keertje voor niets naar binnen mochten. Maar helaas, na vijf minuten kwam er een monnik naar ons toe en vertelde dat we nog moesten betalen. Wat ons wel verbaasde was dat het een monnik was die
ons terug riep. Meestal hebben deze het niet zo op met het nieuwe regime. Maar deze blijkbaar wel. We zijn ook nog een dag naar de oude steden geweest. Deze steden liggen iets buiten Mandalay. We zijn op een dag naar Amarapura,
Sagaing en Ava geweest. Eigenlijk is er nog een vierde maar de bovenstaande drie waren al niet echt Zoals gezegd zijn we na twee dagen weer vertrokken. Mandalay is namelijk wel een leuke stad maar het is en blijft een stad. Vanaf
Mandalay wilden we naar het noorden. Dit heeft als gevolg dat we op de terug weg weer langs Mandalay moesten. Dus dan konden we ook nog wel wat gaan bekijken. Pyin U Lwin Pyin U Lwin heette voor alle naamsveranderingen Maymyo
en was vernoemd naar een Britse Kolonel. In de koloniale tijd was het een Brits hillstation. Je vindt hier dan ook nog vele koloniale huizen wat wel een apart aanzicht geeft in de stad. Ze hebben hier zelf een klokketoren die
dezelfde muziek speelt als de Big Ben. Wij hebben fietsen gehuurd en zijn een middag in de omgeving gaan fietsen. Vlakbij (ong. 8km.) is een leuke waterval die we hebben bezocht. Verder hebben we nog in de stad wat gefietst. We
zijn maar een dag en een nacht in Pyin U Lwin gebleven. De mensen van het hotel waar we sliepen zeiden dat er maar een bus naar Hsipaw ging. En dat deze om 6.00 uur vertrok en dat we tickets via hun konden regelen. Wij hadden
hier eigenlijk niet zoveel zin in en zijn dan de volgende dag ook gewoon om 7.00 uur met rugzak en al het hotel uitgelopen.Na wat rondvragen kwamen we uiteindelijk bij een hoek van de straat uit waar de bus langs kwam. Daar
vertelde een meneer ons dat er tussen 8.00 en 8.30 uur een bus kwam die richting Hsipaw ging. Gelukkig waren er nog enkele stoelen vrij in de bus en konden we mee. Het was maar goed dat we niet zo vroeg waren opgestaan. Hsipaw
Hsipaw is de plaats om te relaxen in Burma. Er zijn een aantal guesthouses maar volgens ons gaat bijna iedereen naar Mr. Charles guesthouse. Wij hadden geen plattegrond van Hsipaw en moesten het dus doen met de beschrijving in de
LonelyPlanet. Daar staat in dat het aan de hoofdweg is. Het was alleen een beetje moeilijk wat nou precies de hoofdweg is. Alle wegen zijn namelijk niet echt groot en om nou te zeggen dat er een duidelijk uitsprong als hoofdweg,
nee! Maar gelukkig weet iedereen in Hsipaw waar Mr. Charles guesthouse is. Dus we hadden het redelijk snel gevonden. Eenmaal daar aangekomen werden we hartelijk welkom geheten door Mr. Charles en zijn vrouw. Het guesthouse is
eigenlijk een groot huis met een balkon. Iedere avond komt er een oud vrouwtje om massages te geven. Eigenlijk is Hsipaw niet zoveel maar alle aktiviteiten die Mr. Charles en zijn personeel organiseerd maakt het wel een leuk
verblijf. Zo loopt Mr. Charles iedere ochtend een wandeling door de omgeving. Wij zijn ook een ochtend mee geweest. Eerst hebben we bij een noodle fabriekje gekeken, vervolgens zijn we bij een molenaar (deze meneer maalt rijst mbv
waterkracht) langs geweest en vervolgens zijn we nog bij enkele Shan dorpjes langsgelopen. Hsipaw ligt namelijk in de Shan provincie en deze mensen hebben een eigen levensstijl en taal. Aan het eind van de wandeling hebben we bij
de rivier nog thee gedronken. Mr. Charles heeft daar een stukje grond waar hij een huisje op heeft gezet. In de toekomst wil hij er nog een guesthouse bouwen maar hij moet eerst de vergunningen krijgen. Hier hebben we met hem nog
over Burma gesproken en heeft hij nog enkele vragen beantwoordt. Hier kwamen we er ook achter dat vele in Burma illegaal naar de BBC luisterd. Deze zenden nieuwsbulletins uit in het Burmees zodat de Burmezen het kunnen volgen.Mr.
Charles organiseerde ook boottochten naar olifanten werkkampen of shandorpjes. Ook heb je er nog een hotspring. Eigenlijk is het meer een warmwaterbad. Wij hebben hier heerlijk een middag in gelegen. Eigenlijk best wel leuk. De
plaatselijke bevolking komt af en toe langs om de was te doen of om te baden. Ook is er nog een waterval in de buurt waar je goed schijnt te kunnen zwemmen. Hier zijn wij niet meer langsgeweest. In Hsipaw is ook het Shan paleis.
Dit is een villa waar nu de laatste neef van de Shan koning woont. Wij zijn er geweest maar toen was alles gesloten. Achteraf was dit maar goed ook want er zijn mensen geweest en die hebben er vijf uur gezeten. Iedere keer als ze
wegwilden mocht dat niet en moesten ze weer gaan zitten. Deze neef verteld namelijk een verhaal over hoe Burma was enz. Het kan best leuk zijn maar niet voor zoveel uur. Veel mensen die naar Hsipaw gaan, plannen een dag of twee
maar blijven vaak langer. Ook wij zijn hier enkele dagen gebleven. Gewoon omdat het zo gezellig en rustig was. Vanuit Hsipaw zijn we weer terug naar Mandalay gegaan. De bus naar Mandalay vertrok om 6.00 uur uit Hsipaw. Om 5.30
uur zaten we dan ook met nog 8 anderen heerlijk te ontbijten. In Burma is bij de meeste hotels het ontbijt inclusief. En hoe vroeg je ook op moet ze staan erop dat je eerst ontbijt voordat je de deur uitgaat. Dus daar zaten we met
z'n tienen te ontbijten om 5.30 uur.In Mandalay zijn we 's avonds nog naar een marionetten voorstelling geweest. De volgende dag zijn we direct weer vertrokken en zijn we naar Bagan gegaan. Bagan We hadden onderweg al veel
verhalen gehoord over Bagan. De meesten vertelden ons dat het een plek was om niet te missen. Als je op een van de pagoda's ging staan zag je alleen maar pagoda's zover je kon kijken. Misschien hadden wij daardoor wel een beetje
een te hoge verwachting. Er zijn inderdaad veel pagoda's en het is zeker een plaats in Burma welke je gezien moet hebben. Maar dat het nu de mooiste plek is, nee niet voor ons.In 1975 is een grote aardbeving geweest en die heeft
vele pagoda's vernietigd. Deze zijn ze nu nog steeds aan het opbouwen. Om Bagan te verkennen hebben wij fietsen gehuurd. De eerste dag hebben wij vooral de grotere pagoda's bekeken. Een aantal kun je bovenop klimmen en dit is
zeker de moeite waard. Je hebt dan een fantastisch uitzicht over het geheel. De tweede dag hebben we wat nieuwere en een aantal kleinere pagoda's bezocht. Deze kleinere hadden nog originele fresco's aan de binnenzijde. Deze waren
echt zeer de moeite waard. Ook hebben we nog een ondsondergang Waar we wel spijt van hadden was dat we geen parfum en lippenstift
hadden meegenomen. In heel Burma maar vooral in Bagan kun je namelijk zeer veel souveniers tegen parfum of lippenstift ruilen. Ook T-shirts en andere luxe voorwerpen willen ze graag ruilen tegen souveniers. Wij hadden nog een
geurtje en nog een zaklamp over en hebben deze geruild tegen een luiqerware pot. Er waren mensen die ook al de eerste euro's hadden geruild tegen souveniers. Zo hebben wij dus de eerste Nederlandse euro's in Bagan gezien.
Ngapali beach In Hsipaw waren een aantal mensen zeer enthousiast over Ngapali beach. Alleen de weg ernaar toe zou verschrikkelijk moeten zijn. Dit wilden wij natuurlijk wel even testen. Vanaf Bagan zijn wij dan ook naar Ngapali
beach gegaan. Dit was wel twee dagen reizen maar dat hadden wij er wel voor over.Eerst moesten we vanaf Bagan naar Pyay. Toen we uit Pyay vertrokken maakte de versnellingsbak al vreemde geluiden. Maar volgens de chauffeur konden we
gewoon doorrijden. Met als gevolg dat we midden in de nacht in de 'middle of nowhere' stonden. Gelukkig konden ze de bus nog repareren en na veel hamergeklop reed de bus weer. Hierdoor kwamen we ipv om 01.00 uur om 04.00 uur aan in
Pyay. Aangezien we de volgende dag wel verder wilden naar Ngapali moest Klaske er om 8.00 uur al weer uit om tickets te regelen. Bart had dit namelijk al een keer gedaan in China. Het was dus een kort nachtje. Vanaf Pyay naar
Ngapali beach zou nog 15 uur met de bus zijn. Dit moest een van de verschrikkelijkste wegen zijn in heel Burma. Wij vonden dit achteraf gezien wel meevallen. Het eerste stuk was nog gewoon vlak en daarna gingen we de bergen over.
Hier was het veel bochten werk maar alles ging gelukkig goed. In Thandwe moesten we de bus uit en een andere bus in. Waarom dit was weten we nog steeds niet maar al met al duurde dit ongeveer 1,5 uur. De bus waar we inmoesten moest
namelijk eerst leeg worden gehaald. Vervolgens moesten wij met al onze spullen er weer in. Dit laatste stuk was wel een zeer slechte weg. Veel stof en veel hobbels. Maar gelukkig zijn we veilig in Ngapali beach aangekomen. Wat wel
erg apart was, was dat er zelf een gevangene met ons mee reisde. Onder politie begeleiding in de handboeien werd hij in de bus gezet. Eerst hadden we nog het idee dat het een grap was maar het was een echte gevangene. Na twee
dagen reizen en twee nachten slecht slapen werden we eindelijk beloont met het strand. Het was wel een beetje lastig om een betaalbare slaapplaats te vinden. Maar gelukkig was er een guesthouse in aanbouw die al wat kamers open had
waar we konden slapen.Het strand was niet zo bijzonder. Het was gewoon strand en zee. Maar het was wel lekker na 3,5 week reizen door Burma. En het leuke was, doordat een aantal mensen in Hsipaw zo enthousiast hadden verteld over
Ngapali beach kwamen we weer veel mensen tegen die we in Hsipaw ook waren tegengekomen. Eigenlijk hebben we in Ngapali beach niet zoveel gedaan. Lekker uitgeslapen, een beetje gezwommen en lekker gewandeld. Yangoon
Vanaf Ngapali beach zijn we weer terug gegaan naar Yangoon. Ze zeiden dat deze weg een stuk beter was dan de weg via Pyay. Op zich was dat ook wel zo ware het niet dat wij een slechte bus hadden. We konden niet met onze voeten op
de grond. Dit hebben we wel vaker gehad maar toen reden er altijd veel lokale mensen met hun bagage mee (ze hebben altijd zeer veel bagage). Deze bagage werd dan onder de stoelen gestouwd en daar konden wij onze voeten dan op
kwijt. Nu was de bus grotendeels gevult met touristen en deze hebben niet zoveel bagage bij zich. Gelukkig kon ik nog een kist bemachtigen waar ik mijn voeten op kwijt kon. De weg was een grote lange zandweg van 15 uur. Onze bus
had ook nogal wat tochtgaten wat tot gevolg had dat wij 15 uur lang hebben zitten zandhappen. Achteraf gezien hebben we gewoon pech gehad met de bus. We hebben anderen gehoord die helemaal geen last hebben gehad van het zand.
Terwijl bij ons het zand zelfs in de rugzakken zat.Eenmaal terug in Yangoon zijn we naar het White house hotel gegaan. We hadden namelijk van een aantal mensen (dezelfde die enthousiast waren over Ngapali) gehoord dat
het ontbijt geweldig was. Het was inderdaad een heerlijk uitgebreidt lopend buffet. Het was wel grappig want hier kwamen we ook weer dezelfde mensen tegen als in Hsipaw en Ngapali. Iedereen moest weer bijna vertrekken uit Burma.
In Yangoon hebben we niet zoveel bijzonders meer gedaan. We zijn alleen nog naar de Botataung Paya geweest. Deze was wel bijzonder maar na zoveel landen met zoveel pagoda's waren we ze eigenlijk een beetje moe. We hadden nog wat
van onze FEC's over en die hebben we dan ook in kyat omgewisseld om nog wat laatste souveniers te kopen. En we hebben de laatste avond ons laatste geld maar aan een groot feestmaal voor twee uitgegeven. Voor ons was Burma een van
de hoogte punten tot nu toe. Het is een fantastisch land om door te reizen en de Burmezen zijn zulke aardige mensen. Ze zijn nog niet bedorven door het massa tourisme. De 28 dagen dat wij er hebben gespendeerd waren net genoeg om
alle hoogte punten in Burma te bezoeken. Een ding staat zeker vast, wij komen nog eens terug..... Bart en Klaske |