Noord Thailand Vanaf Sukhothai willen we zo recht mogelijk omhoog naar het noorden van Thailand. Ons uiteindelijke doel is Chaing Mai om van daaruit
naar Myanmar te vliegen. In het noorden van Thailand wonen vooral veel minderheden. Veel mensen gaan dan vanuit hier ook op een meerdaagse trekking. Wij wilden dit niet doen alleen een paar dagbezoeken brengen aan wat minderheden.
Mae Sot De eerste plaats waar we vanuit Sukhotai aankwamen was Mae Sot. Dit ligt tegen de grens met Myanmar. Net even buiten Mae Sot is een nieuwe brug gebouwd die Thailand met Myanmar verbindt. Deze is nog niet toegangkelijk
voor buitenlanders. Alleen Burmesen met een speciaal papiertje mogen vooreven de grens over. Aan de Thaise kant van de brug is dan ook een grotemarkt onstaan waar allerlei Burmese artikelen worden verkocht. Wij waren in Mae Sot om
ongeveer 12.00 uur. Nadat we een guesthouse hadden gezocht zijn we eerst naar de brug gegaan. Hier hebben we lekker over de markt gewandeld en allerlei dingen bekeken.Eigenlijk is Mae Sot alleen maar leuk om de brug. Wij zijn dan
ook de volgende dag al weer vertrokken richting Mea Hong Son. Mae Hong Son 's Morgens heel vroeg (7.00 uur) stonden we al op het busstation van Mae Sot om richting Mae Hong Son te gaan. We wisten dat we eerst een bus naar Mae
Sariang moesten nemen. Dit was wel even een tegenvaller. Ten eerste ging de bus van 7.00 en van 8.00 uur niet en vervolgens kwam er om 9.00 uur een songthaew (soort pick-up) aan. Hiermee moesten we naar Mae Sariang. Dit was niet
waar we op gerekend hadden maar ja soms moet je het maar nemen zoals Aangezien Bart aan zijn
rechterhand gewond was kon hij niet meer rijden.Hierdoor moest ik dus binnen een paar tellen brommer leren rijden (ik had nog nooit op een brommer gezeten). Gelukkig mankeerde er niets aan de brommer. Alleen het mandje was wat
verbogen. Ik kon dus veilig naar Mae Hong Son rijden. Bart dacht eerst dat zijn kin wel met een pleister gedicht kon worden maar toen hij in de spiegel keek schrok hij toch wel. Dus zijn we in Mae Hong Son maar even naar het
ziekenhuis geweest. Het viel ons 100% mee. Het was een zeer schoon ziekenhuis en de arts sprak zeer goed engels. Ze hebben in het ziekenhuis de kin van Bart gehecht en vervolgens alle wonden nog even schoongemaakt en bekeken.
Gelukkig viel het mee. We zijn wel gelukkig geweest dat we beide een lange broek aan hadden. Mijnbroek is weer (dezelfde als ze in Vietnam kapot hebben gesneden) stuk maar ondertussen ook al weer gemaakt. De volgende dag zijn
we weer gewoon met de brommer op pad gegaan. Klaske rijden en Bart met angstzweet achterop. Je hebt namelijk wel een brommer nodig om wat van de omgeving van Mae Hong Son te gaan bekijken. We zijn vandaag naar de long neck mensen
geweest. Dit zijn vrouwen die hun schouders dmv ringen naar beneden drukken zodat het lijkt of ze hele lange nekken hebben. Het is wel een beetje aapjes kijken maar we hebben met een mevrouw gesproken en die vond het eigenlijk niet
zo erg. Je moet wel entree betalen om het dorp in te komen maar dit gaat voor een groot deel naar demensen in het dorp zelf. Iedere long neck krijgt per maand namelijk B50 van dit geld. De mevrouw vetelde ons dat ze als 5/6
jarige een ring van 1 kg krijgtomgewikkeld. Als je 10 wordt, wordt deze vervangen door een van 2 kg en als je 16 jaar wordt dan krijg je een definitieve die bestaat uit twee delen. Evenredig met de ringen om de nek worden er ook
ringen om de onderbenen gemaakt. Dit betreft alleen de vrouwen trouwens. In het dorp waar wij zijn gewest leven nog 65 long neck mensen. In de omgeving van Mae Hong Son zijn drie dorpen waar ze nog wonen. Van oorsprong komen ze uit
Burma maar daar zijn ze gevlucht. Het is wel vreemd om deze mensen zo te zien. Volgens de mevrouw waar wij mee spraken doet het geen pijn. De uiteindelijke ringen houden ze om tot na hun dood en ze worden er zelfs mee begraven.
Eenmaal weer veilig terug in Mae Hong Son hebben we nog een aantal Wat's bij het meer bekeken en zijn we de stad nog even rond gelopen. Chaing Mai Tussen Mea Hong Son en Chaing Mai was het wel een mooie, maar wel erg lange rit.
Dwars door de bergen. Ten minst Bart vond het een mooie rit en Klaske heeft voor het grootste deel geslapen. Chang Mai is weer een ehte stad. We hadden al snel een tuktuk naar het centrum geregeld om daar een guesthouse te zoeken.
Nadat enkele vol waren kwamen we bij een klein guesthouse gerund door een "verdwaalde" Nederlander. De eerste dag in Chaing Mai hebben we vooral besteed aan het zoeken van een ticket naar Myanmar. Het was wel een beetje
vreemd. We hadden gehoord dat Air Mandalay goedkope tickets had vanaf Chaing Mai. Terwijl ze bij het ene touristenbureau zeiden dat Air Mandalay niet meer vloog vanaf Chaing Mai konden we bij de ander verschillende tickets kopen.
Uiteindelijk hebben we toch een ticket vanaf Chaing Mai naar Yangoon gekocht. We konden ook naar Mandalay vliegen maar dan hadden we 3 jan. al weg gemoeten en we wilden nog wel een paar dagen naar Pai toe. Nu vliegen we 6 jan. naar
Yangoon. 's Avonds hebben we oud/nieuw gevierd. Eigenlijk was dit boven verwachting leuk. Op het centrale plein in CM hadden ze een groot podium gebouwd en vanaf 18.00 uur waren er allemaal optredens van verschillende artisten. Het
vreemde was wel dat eerst de volwassen artisten optreden en vervolgens kregen we tot 00.00 uur nog verschillende kinder-artisten te zien. Verder hadden ze nog enkele BBQ's aanstaan met zeer lekker vlees en andere dingen erop. Om
00.00 uur ging er een spectaculair vuurwerk de lucht in. Bijna niemand had zelf vuurwerk maar het georganiseerde vuurwerk was mooi. Ook laten ze in Thailand rode ballonnen met een waxine lichtje op. Samen met het vuurwerk is dit
een erg mooi gezicht. Op nieuwsjaarsdag hebben we een aantal Watten bekeken. o.a. Wat Chiang Man (de oudste van de stad), Wat Phra Singh en Wat Chedi Luang (een zeer grote). 's Avonds zijn we naar de night market geweest.
Eigenlijk is het een beetje Op 2 januari mochten eindelijk Bart zijn hechtingen eruit. Vanmorgen hebben we dan eerst een pakketje opgestuurd (kunnen we wat meer meenemen uit Myanmar). En toen op naar het ziekenhuis.
Toevallig kwamen we bij het nieuwste en duurste ziekenhuis van CM uit. Bart kon hier zelfs nog kiezen of hij eerst een dokter wilde zien voordat ze de hechtingen eruit zouden halen. Het was dan wel iets duurder vertelden ze ons.
Toch hebben we dit maar gedaan. En nadat de hechtingen eruit waren moesten we naar de kassa en het zeer hoge bedrag van 30 bath (f 1,80) betalen. Dit was inclusief het bezoek van de dokter, echt een belachelijk laag bedrag. Pai
De laatste plaats waar we naartoe zijn gegaan in het Noorden van Thailand is Pai. Dit is een kleine stad ten noorden van Chaing Mai. Als je Pai binnenkomt lijkt het een beetje een teleurstelling maar het is eigenlijk een zeer leuke
plaats. Ik wilde altijd nog een keer op de rug van een olifant zitten. In Pai kon dit dus dit hebben we hier geregeld. We gaan eerst 1,5 uur door het bos op een zitje en vervolgens 1,5 uur op de rug zonder zitje de rivier in.
Toen we de volgende dag bij het boekingsbureau aankwamen om erheen te gaan bleek dat er nog vier personen mee gingen. Dus wij erop wachten en na eenkwartier kwamen ze erachter dat we toch maar met zijn tweeen waren.Eerst hebben we
1,5 uur op de olifant (met zadel) door de jungle (eigenlijk bos) gereden. Hier voelde je een beetje hoe de koningen zich vroeger hebben moeten gevoeld. Het was wel grappig want bij ieder bosje ging de olifant stoppen om te eten.
Het was eigenlijk ook maar een klein rondje. Eenmaal weer terug in het kamp werd het zadel van de olifant afgehaald en moesten we zo op zijn rug zitten. In he tbegin was dit wel een beetje wankel. Vanaf het kamp gingen we naar de
rivier lopen. We zijn een stuk door de rivier gelopen en bij een wat dieper deel ging de olifant liggen en ons douchen met zijn slurf. Dat was echt leuk. Verder hebben we nog een dag fietsen gehuurd. We zijn eerst een heel stuk
richting de waterval gefietst maar die konden we niet vinden, dus zijn we maar weer terug gefietst om de andere kant op te fietsen. Achteraf waren we in de buurt van de waterval maar ja ons kaartje was ook niet erg duidelijk. We
zijn daarom maar naar de hotsprings gefietst. Dit was echt leuk. Het pad ernaar toe was een beetje heuvelachtig maar goed te befietsten. De hotsprings waren echt geweldig. Op het hoogste punt was het water zo warm dat je er eieren
in kon koken. Natuurlijk was de comercie hier handig op ingesprongen en verkochten ze mandjes met rauwe eieren erin. Wij hebben natuurlijk ook zo'n mandje gekoht en zijn eitjes gaan koken. Best leuk tussen al die Thaise kinderen.
Na 20 min. waren onze eitjes lekker gekookt en hebben we ze lekker op zitten eten. Enkele niveau's lager was het warme water vermengd met koud water. Hier waren dan ook enkele poulen gemaakt waar je lekker in kon baden. Natuurlijk
hadden wij onze zwemkleding mee en zijn lekker in het warme water gaan zitten. Het enige wat er nog miste was een koude douche achteraf. De volgende dag hebben we de vroege bus naar Chaing Mai genomen. 's Avonds zijn we nog naar
Myanmar gevlogen. Thailand is ons achteraf eigenlijk zeer meegevallen. Wij hadden van te voren een beetje de indruk dat iedereen naar dit land gaat en dat het daarom niet zo leuk zou zijn. Maar wij hebben wel een beetje ervaren
dat als je wat anders probeert te doen dan de geeikte route dan heeft Thailand heel wat te bieden. Bart en Klaske
het is.Onderweg was het eigenlijk best leuk. De omgeving was mooi maar vooral de passagiers die allemaal meegingen. Veel mensen reden een klein stukje mee met
ongelofelijk veel spullen die ze gekocht hadden of nog moesten verkopen.
Het ene moment zaten we met kippen, eieren, balen rijst en suiker en veel mensen in de songthaew en het andere moment zaten we nog maar met z'n tweeen
erin. Onze chauffeur deed ook vrolijk mee en kocht onderweg ook levende
kippen (boven op het dak), pepers en andere levensmiddelen.We waren om 15.00 uur in Mae Sariang en hoorden dat de bus naar Mae Hong Son om 15.30 uur ging.
We hebben toen maar besloten om direct door te reizen en niet in Mae Sariang te overnachten. Dus snel ons favoriete eten (noodle Thai stijl) gegeten en weer in de volgende bus gestapt. Gelukkig was dit wel een gewone bus. En
eindelijk om 20.00 uur waren we in Mae Hong Son We wilden toch iets van de omgeving van Mae Hong Son bekijken. Dus hebben we vandaag voor het eerst een brommer gehuurd. Aangezien Bart wel eens brommer en motor had gereden ging hij
rijden. We zijn eerst naar de fish cave geweest. Hier zwemt een karper soort, een ondergrondse stroom op. Door een gat in de grot kun je deze vissen zien zwemmen. Als je daar bovenstaat is het net of ze allemaal tegelijk door een
hele nauwe opening willen. Heel leuk om te zien. Vanaf hier zijn we naar de Pha Sua Falls gereden. Dit ging behoorlijk stijl omhoog en naar beneden. Onze brommer had daar dan ook vaak moeite mee. De waterval was wel leuk maar als
je de waterval in Luang Prabang (Laos) hebt gezien valt deze hierbij in het niet. Van daaruit zijn we omhoog gegaan om naar Mae Aw te gaan. Dit is een dorp met allemaal Chinezen. Eigenlijk is Mae Aw gewoon een dorp met allemaal
Chinezen. Eigenlijk stelt het niet zo veel voor maar het is leuk om er geweest te zijn. Vanaf hier zijn we weer bergafwaarts gegaan richting Mae Hong Son. Ergens in een stijle bocht zijn we over de kop gevlogen. Bart reed niet zo
hard maar in die bocht kwam een tegenligger en dus moesten we iets uitwijken. Hierdoor kwamen we op losse steentjes terecht en gingen we onderuit. Ik (Klaske) heb alleen een grote schaafwond op mijn knie en elleboog en mijn pink is
een beetje ontvelt. Bart had schaafplekken op bij buik en elleboog en zijn hand lag een beetje open. Tevens had hij een grote snee in zijn kin. Hij was namelijk met zijn kin op het asfalt terrecht gekomen.
een touristen markt maar wel leuk om overheen te lopen en te kijken wat ze allemaal aanbieden. Je kunt er namelijk vanalles kopen; kleding (erg veel), houtsnijwerk en eigenlijk kun je het niet
bedenken wat er niet te koop is.