Mongolie 20-09 tot 29-09-2001

He, he eindelijk aangekomen in Ulaan Baator. We hebben 5 uur moeten wachten bij de Rusische grens en waarvoor is ons nog steeds onbekend. Het enige wat de spoorwegen moest doen was van vier treinwagons een maken. Of te wel drie verwijderen. Wij moesten eerst allemaal uit de trein. En dan denk je het gaat gebeuren maar helaas de eerste drie uur gebeurde er helemaal niets. En dan denk je misschien nog "Nou dan ga je gewoon de omgeving even verkennen", helaas dit was ook al niets. Na een half uur hadden we dat al bekeken. Dus het werd een beetje rondhangen op perron.Na vijf uur waren ze eindelijk gereed om te vertrekken. De Mongolen in onze trein hadden ondertussen vele pakken sigaretten naar binnen gestouwd. Ze hadden werkelijk waar een hele coupe volgestouwd. Volgens ons hebben ze de conductrice gewoon omgekocht en de douane en de machinist erbij. Vlak voor de Mongoolse grens gingen we namelijk heel langzaam rijden en gooiden ze een groot deel van de sigaretten naar buiten. En ook twee van de mensen stapten uit. En waarom weten we niet want de sigaretten in Mongolie zijn niet zo heel erg duur.Bij de Mongoolse grens was het weer een beetje hetzelfde liedje. We moesten eerst allerlei formulieren invullen die ze vervolgens weer een voor een kwamen ophalen. De formulieren waren ook nog in het Mongools dus dat ging lekker vlot. Een Mongool moest het vertalen in het Russisch en een vrouw uit Zwitersland vertaalde het weer in het engels. Lekker vlot allemaal. Na eindelijk nog eens vijf uur konden we vertrekken richting Ulaan Baator. Hier arriveerden wij om 6.20 uur 's morgens. Gelukkig stond Stijn (van Tiara budget) al op het perron. We hadden voor Ulaan Baator eigenlijk twee nachten in een ger (Mongoolse tent) geboekt maar het was 's avonds al best wel koud en dus hebben we in Ulaan Baator in een appartement van Stijn geslapen. Best wel luxe dus. Dezelfde dag hebben we nog een tour geregeld voor vier dagen in de graslanden. Via via hoorden we ook nog dat een Oosterrijker uit onze trein op zoek was naar een tour dus hebben we hem op gezocht en zijn we met z'n drieen gegaan.

Ulaan Baator

Ulaan Baator zelf doet een beetje dorps aan. Er is niet zoveel te zien. De sites die wij beslist wilden bezoeken waren Gandantegchinlen Khiid klooster, het natuurhistorisch museum (met een zeer uitgebreide colectie dinosauriers-achtigen) en Winter paleis. In het Winter Paleis kwamen wij op woensdag en het blijkt dat het op woensdag en donderdag gesloten is. Dus dit hebben we jammer genoeg niet kunnen bezoeken. Er zijn ook nog een aantal oude stoomlocomotieven te bezichtingen in de buurt van het station. Om er even langs te lopen is best leuk. Wat ons opviel in UB waren de mensen met de losse telefoons. Dit zijn gewone telefoons maar ze blijken op een gsm netwerk te werken. Gsm telefoons zijn trouwens een normaal verschijnsel in UB.Wij hebben wel gemerkt dat je in de winter niet in UB moet zijn want dan is er echt niets te beleven. Trouwens in heel Mongolie niet ( het is eigenlijk alleen maar UB).

De vierdaagse tour.

Ons was verteld dat je maar wat eten mee moest nemen voor de tour. Dit is eigenlijk alleen nodig als je echt geen mongools eten lust. Je moet wel voor drinken zorgen. Wij hadden een aantal bakken met noodles mee voor het geval dat maar deze hebben wij niet gebruikt. Ze eten voornamelijk schapenvlees wat niet echt lekker is. Houdt daar wel rekening mee.Onze chauffeur zou ons 's ochtends om 8 uur ophalen. Om kwart voor 8 stond hij al op de stoep. De auto inpakken , onze tassen en wat extra dekens vanuit ons appartement en op naar Thomas onze Oostenrijkse vriend, die de tour met ons deelt. Vervolgens nog even wat dollars gewisseld om de 4 daagse tour qua geld door te komen. De benzine en de overnachtingen moeten we onderweg zelf betalen. De chauffeur en auto betalen we achteraf bij terugkomst in UB (De auto met chauffeur kost $40,= per dag, en je bent ongeveer $20,= per dag kwijt aan benzine).

Het eerste stuk van de rit was nog over een verharde weg maar al snel weken we van deze weg af en reden we over hobbelige zandweggetjes door het landschap. Vooral de eerste dag hebben we onze ogen uitgekeken, alles was zo wijds en nergens was een mens te bekennen. Het is nauwlijks voor te stellen wanneer je in het drukke Nederland woont. Onderweg zagen we nog kamelen, direct maar even gestopt voor een foto (of twee). We probeerden zo dicht mogelijk bij deze dieren te komen, maar van dichtbij zijn ze wel erg groot.

De eerste dag zijn we naar het Ogii Lake gereden. Het schijnt dat je hier erg goed kunt vissen. Er waren een aantal mensen aan het vissen bij het meer, we hebben niet gezien of ze wat gevangen hadden. Verder is het er een paradijs voor vogels, er zitten o.a eenden. Bij het meer hebben we geslapen in een touristen gerkamp. Het kamp was al half afgebroken aangezien we aan het einde van het touristen seizoen door Mongolie reizen. Hier sliepen we in een ger voor $5,= p.p.p.d. In de ger waren warme dekens aanwezig en 's nachts werd de kachel lekker warm gestookt zodat we het niet koud kregen. De chauffeur sliep in zijn wagen. Volgens ons hield de chauffeur van uitslapen aangezien we iedere ochtend eerder wakker waren dan hem. Na het door ons mee genomen ontbijtje (brood en jam) genuttigd te hebben konden we verder door het Mongoolse land. Het oorspronkelijke plan was om eerst naar de waterval te gaan, maar de eerstvolgende stop werd voor ons Kharkhorin of te wel karakorum de oude hoofdstad van het mongoolse rijk. Waarschijnlijk werd de route wat gewijzigd omdat we een Mongoolse opa met z'n kleindochter er moesten afzetten bij het karakorum. Ooit was karakorum een welvarende stad stad met kloosters en "paleizen" tegenwoordig is het klein en staan alleen de resten van de eens zo belangrijke stad nog overeind, de muren rond het complex en een paar tempels staan er nog. Toen we terug naar ons busje gingen stonden er twee jappenners bij ons busje en met handen en voeten maakte ze duidelijk dat ze mee wilde rijden tot aan de waterval, later bleek dat ze verder met ons mee wilden. Wij waren er wel voor in omdat we zo de kosten konden delen met z'n 5-en ipv z'n 3-en. Dus gingen we met z'n 6-en verder richting waterval. Vanaf karakorum zijn we doorgereden naar Orkhonkhurkhree, hier vindt je de Orkhon waterval. We hebben de nacht doorgebracht bij de waterval. Hier hebben we bij mensen "thuis" geslapen. Toen we bij de waterval aankwamen zagen we eerst geen waterval, dit kwam omdat de waterval word gevormd door een kloof in de grond en wij stonden boven op het plateau. Door een combinatie van vulkanische activiteiten een aardbevingen is er een grote scheur in de grond ontstaan. In de kloof groeien allerlei planten en bomen, beschuit tegen wind, sneeuw, regen etc. In de kloof kun je heerlijk lopen en je waant je een beetje in een "lost-world". 's Nachts was het maar goed dat we onze slaapzakken meegenomen hadden want het was er stervens koud, het vroor 's nachts al enkele graden. De regio van de waterval is een natuurpark en dus moet je extra betalen om het park in te mogen zo'n 1000 tugruk p.p en zo'n 3000 tugruk voor de wagen.

De volgende dag reden we naar Khuijrt een plaats welke bekend staat om zijn warm water bronnen.De tocht naar Khuijrt verliep deels over de zelfde weg als de heenweg naar de waterval, overal lagen vulkanische rotsen en ons Russische busje baande zich al hobbelend een weg door dit maanlandschap. Het busje moest door verschillende rivieren een beekjes heen, midden in zo'n rivier sloeg dan de motor af omdat het water te hoog opspatte. De chauffeur opende dan de motorkap IN de wagen, maakte het een-en-ander droog en reed vervolgens vol gas door de rivier. Het water spatte hierbij zo naar binnen dat onze Japanse vriend voorin de bus een gratis koude douche kreeg. In Khuijrt aangekomen bleek dat de bronnen, geen echte bronnen zijn. Het warme water wordt vanuit de grond naar een resort geleid en daar kun je dan in een bad met het warme bronwater. Wij vonden hier niet zo veel aan een na een ommetje door bruisend :-) Khuijrt gingen we terug naar onze bus.Toen we weer terug kwamen bij de bus deed onze chauffeur een beetje moeilijk. Hij wou de Jappanners niet meer meenemen. Later bleek dat hij al eens problemen had gehad met meelifters die niet wilden betalen. Dus zijn we met z'n vieren weer verder gegaan en de Jappanners achtergelaten in het bruisende Khuijrt.'s Middags zijn we nog gestopt bij Shankh Khiid. Dit is het enige klooster dat alles heeft overleefd in de regio. Eeuwen geleden stonden hier vele kloosters. In 1937 is het gesloten geweest en werden alle monniken naar Siberie gestuurd. Vijf achtergebleven monniken hebben het klooster in het geheim voortgezet in een ger. En toen alles weer veilig was hebben ze het klooster weer opgebouwd.Vervolgens zjn we naar Khogno Khan Uul gereden. Deze berg is 1967 m hoog. Hier vlakbij staan enkele ruines van een klooster. De mevrouw die ons daar rondleidde sprak Russisch. Thomas spreekt ook Russisch dus kon ze veel uitleggen van het leven hier. Ze heeft uitgelegd over het klooster maar ook over het leven in het algemeen in Mongolie. We sliepen in de toeristen gers die zij beheerst voor een Duitser. Ze heeft dan ook de hele avond bij ons gezeten om van alles uit te leggen foto's bekeken en natuurlijk onze ansichtkaarten van Nederland bekeken.De volgende ochtend hebben we nog ons ontbijt (pannekoeken op de nuchtere maag) genuttigd bij haar.

De laatste dag van onze tour zijn we nog naar de Mongel els gereden. Dit zijn zandduinen. Ze zeggen dat je hier meer duinen vindt dan in de hele Gobi woestijn bij elkaar. De duinen bestaan uit zeer fijn zand. We zijn hier een paar keer uitgestapt.Eigenlijk hebben we in vier dagen tijd veel verschillende landschappen gezien, graslanden, vulkanisch landschap en de duinen. Tevens hebben we zeer veel verschillende dieren gezien; Marmotten, schapen, kamelen, yaks en ook zeer mooie roofvogels.Wel kon je zien dat wij aan het eind van het touristen seizoen zaten. Vele gers worden afgebroken en vele mensen trekken al naar de stad voor de winter.

Eenmaal terug in UB hebben we hier nog een dag gespendeerd en vervolgens zijn we op de trein gestapt op weg naar China.

Groeten uit China en tot mails,

Bart en Klaske