Indonesie Na alle verhalen over Indonesie hebben we wel even een moment getwijfeld of we er wel heen moesten gaan. We hebben onderweg namelijk zowel
positieve als negatieve verhalen gehoord. Uiteindelijk hebben we besloten om wel te gaan. Indonesie is alleen zo'n groot land en je krijgt bij binnenkomst maar een 60 dagen visum. Dit visum kun je niet verlengen. Dit betekend dat
we keuzes moesten maken waar we naar toe wilden. Bali stond al vast ivm familie bezoek. Java was hierdoor een logische keuze. Op dit moment denken we dat het derde eiland Sulawesi wordt. Java Bintan Vanaf Singapore zijn we
met de boot naar het eiland Bintan gegaan. Dit is een Indonesisch eiland vlak voor de kust van Singapore. We kwamen om 8.30 uur aan bij het vertrekpunt in Singapore. Hier konden we nog een boot van 9.00 uur nemen. we hadden alleen
niet zo goed gekeken waar de boot heen ging. Hij ging wel naar Bintan maar dan naar de resorts in het noorden en niet naar Tanjung Pinang. Op zich niet zo'n probleem alleen konden we hiervandaan alleen maar een taxi pakken. Dit was
een beetje te duur.Gelukkig waren we niet de enige die deze fout hadden gemaakt. We konden dus een taxi delen tot aan ee kruispunt waar vandaan een bus naar Tanjung Pinang ging. Deze oplossing was een stuk goedkoper. Eenmaal
in TP moesten we nog in de stad zien te komen. De busstations in Indonesie liggen namelijk altijd minimaal drie km buiten het centrum. Het probleem was dat we nog maar Rp10000 hadden en ze vroegen ons Rp10000per persoon. Dus
moesten we net zo lang wachten totdat ze ons voor Rp5000pp naar het centrum brachten. Uiteindelijk werden we nog dicht bij de plaats afgezet waar we wilden zijn. Het volgende probleem was nu om een steegje te vinden waar Bong's
homestay was (hier wilden we overnachten). Gelukkig kwamen we en Canadees (Larry) tegen die er ook heen moest en wist waar het De boot van Bintan naar Jakarta TP is niet zo groot. We hebben dan eigenalijk ook niet meer gedaan dan tickets voor de boot naar Jakarta regelen en het plaatje een beetje bekeken. Larry ging
met dezelfde boot dus zijn we de volgende dag om 17.00 uur gezamelijk naar de terminal gegaan. Daar kwamen we nog twee Zweeedse meiden tegen. Die waren wel blij dat ze ons zagen want ze voelden zich niet erg op hun gemak tussen al
die Indonesiers. Larry had de reis al eens eerder gemaakt maar dan met een anderemaatschappij. Hij vertelde de verschrikkelijkste verhalen over het schip dus wij vreesden het ergste. Eenmaal aan boord viel het 100% mee.
Eigenlijk hadden we tickets voor het beneden dek. Hier lagen matrassen op de grond waar je op kon slapen. Een dek hoger hadden ze greserveerde luxe stoelen. Hier was bijna niemand te bekennen dus zijn we hier maar gaan zitten. De
boot is oorspronkelijk namelijk bedoeld voor ongeveer 2500 mensen en er zaten nu maar een kleine 300 op. Dus genoeg plaats voor iedereen. Er was ook niemand die onze tickets kwam controleren. Volgens mij vonden het wel goed dat wij
daar waren gaan zitten. De eerste avond was wel rustig. Iedereen die langskwma gaf ons een hand en stelde zich voor. Volgens ons heeft allen de kapitein zich niet voorgesteld Gedurende de
dag draaiden ze films en natuurlijk de lekker irritante gebeden. Overdag hebben we dus een beetje gelezen en film gekeken. En er kwamen allemaal mensen engels met ons oefenen. Een van de pursers van het schip was tourgide in
Sulawesi geweest dus hij heeft ons nog alllemaal informatie over Sulawesi gegeven. Best wel handig. De laatste avond was een "karaoke" avond in het restaurant. Dus wij er ook heen. Heel leuk allemaal. Alleen duren sommige
Indonesche liedjes wel erg lang (volgens mij verzinnen ze deze liedjes ter plekke) Het leuke was dat zelfs de kapitein een liedje zong en hij zong nog niet zo slecht ook. Al met al duurde dit tot 24.00 uur en om 03.00 uur werden we
al weer wakker gemaakt want om 04.00 uur zou de boot (na 30 uur varen) in Jakarta aankomen. De reis was inclusief drie maaltijden. Het was niet echt lekker maar ja, het was wat maagvulling. Met de broodjes die we zelf hadden
meegenomen was het zo wel uit te houden. Jakarta Eenmaal in Jakarta moesten we een taxi naar het staion nemen. Aangezien we alle vijf naar hetzelfde treinstation wilden konden we mooi een taxi delen. De mensen op de boot hadden
gezegd dat het ongeveer Rp25000 voor een taxi moest zijn. De taxichauffeurs begonnen met Rp70000 tot Rp100000. Dat werd weer wachten dus. Totdat er een taxichauffeur kwam met een redelijke prijs. We konden uiteindelijk na lang
wachten een taxi krijgen waarvoor iedereen Rp 5000 heeft betaald (de normale prijs). Om ongeveer 06.00 uur waren we op het treinstation en pas om 08.15 uur ging de eerste trein. Om 07.30 uur ging het loket open maar om 06.45 uur
stonden de eerste mensen al in de rij voor het loket. Het was zaterdag en dan schijnt de trein behorlijk vol te zitten dus wij zijn om 07.00 uur ook maar in de rij gaan staan. O,ja ik moest van Bart nog even melden dat we de
evenaar over zijn gevaren.Niet dat we iets hebben gezien want het was nacht maar ja...... Bandung In Indonesie heb je drie klassen in de trein. Eksaketif = de duurste; busines = zonder airco maar met gereserveerde stoelen en
economie = vechten voor je plek.Wij hebben busines gereisd. Het was maar drie uurtjes. Eigenlijk jammer dat we zo moe waren want hierdoor hebben we weinig van de omgeving gezien. Terwijl deze heel mooi was. Schitterende
rijstterassen en bergen. Eenmaal aangekomen in Bandung moesten we een plek zoeken om te slapen. We waren het beide wel eens over waar we wilden slapen alleen om er te komen was we leven zoeken. Het waren namelijk allemaal kleine
steegjes. Na een half uur waren we eindelijk bij Moritz aangekomen. Aangezien we nogal moe waren hebben we de eerste dag niet zoveel bijzonders gedaan. ij de homestay hadden ze een tour naar een vulkaan en nog wat andere dingen
die ons wel interesant leek dus die hebben we geboekt om de volgende dag mee te gaan. Verder zijn we op zoek gegaan naar een wisselkantoor maar aangezien het zaterdag was, waren ze allemal op tijd dicht. Gelukkig zijn ze in
Indonesie ook achter gekomen wat het gemak is van een ATM. Het probleem was alleen om eentje te vinden die ook nog werkte. Gelukkig vonden we er uiteindelijk een. Verder zijn we een beetje doelloos door het centrum gaan lopen. We
hebben nog wat winkels bekeken maar dat was eigenlijk ook alles. Soms heb je gewoon van die dagen. Zondag zouden we met de tour mee. De tas overhoop gehaald om onze schoenen eruit te halen (zitten namelijk onderin). Vroeg op
gestaan want om 8.30 uur zouden we vertrekken en we wilden eerst wel even rustig ontbijten. Tijdens het ontbijt kwamen ze ons vertellen dat het niet doorging omdat ze een minimum van vier personen moesten hebben. Op zich hadden ze
die ook wel maar van het andere stel wat mee zou was de man ziek geworden en dus gingen ze niet mee. Misschien morgen. Dus hebben we eerst maar even een was gedaan en vervolgens zijn we twee wandelroutes door de stad gaan lopen. In
de homestay lagen een aantalfolders met daarin wandelroutes langs historische (veelal Nederlandse) gebouwen. Dit was echt leuk. Ze hadden nog een jaarbeurs, een aantal hotels in oude stijl en nog een heleboel andere huizen en
gebouwen. Ook nog enkele oude kerken die nog steeds diensten draaiden. In Bandung heb je ook een stuk straat van een kilometer lang waar ze spijkergoed en t-shirts verkopen. De winkels zijn uitgedosd met grotestripfiguren op de
daken. Hier worden namelijk veel van de bekende merken geproduceerd. Aangezien mijn HongKong t-shirt in Singapore was gestolen, heb ik hier nog een nieuwe gekocht zodat mijn t-shirten aantal weer op pijl is. Om 17.00 uur waren we
weer terug in de homestay. Hier hebben we heerlijk gegeten. 's Avonds was het eigenlijk best gezellig want een aantal Indonesiers zaten gitaar te spelen en wat te zingen. De volgende dag zouden we dan eindelijk naar de vulkaan
gaan. Wij weer op tijd het bed uit en om 7.45 uur aan het ontbijt. Hier hoorden we dat het niet doorging en dat we ons geld terug kregen. Jammer maar ja er zijn nog meer vulkanenen die we kunnen bekijken. Dit gaf ons wel de
gelegenheid om rond te neusen voor morgen. We wilden eigenlijk naar Wonosobo maar kwamen er al snel achter dat nogal een hele onderneming was. Uiteindelijk hebben we maar besloten om naar Yogyakarta te In Bandung was het eigenlijk best
leuk. Veel mensen schreeuwen: "He mister" naar je. Maakt niet uit of je vrouwelijk of manelijk bent. Iedereen wil ook weten wat je naam is en waar je vandaan komt. Als ze eenmaal weten dat je uit Belanda (Nederland) komt
dan willen de oudere mensen graag Nederlands met je spreken. We hebben dit al een paar keer meegemaakt. Best leuk dat deze mensen onze taal nog redelijk spreken. Wat 300 jaar geschiedenis al niet kan doen....
Yogyakarta (Yogya) De trein vanaf Bandung was echt luxe. In de trein werden we eerst verwelkomt met een kopje thee en een koekje. Om 11.30 uur kregen we ook nog een lunch. En boven onze verwachting was deze lekker. We hadden nog
wel wat vertraging aangezien de trein stuk was (dat denken wij tenminste). Het uitzicht was weer fantastisch. We hebben er nu nog meer van kunnen genieten dan tussen Jakarta en Bandung. Het eerste wat ons opviel toen we door
Yogya liepen was dat er meer toeristen komen. In de hoofdstraat zijn vele kraampjes en winkeltjesmet typische touristische dingen. Wat ook opvalt is dat er veel meer gezeur is. Iedereen wil natuurlijk zijn geld verdienen maar soms
is het best vervelend. Ook heeft iedereen wel een famielid in Nederland wonen en wil er over praten. Na een aantal verhalen waren we dat wel een beetje zat. De eerste dag in Yogya waren we al weer vroeg wakker. De Indonesiers staan
namelijk op als het licht wordt en dat is rond 06.00 uur. Ze doen dat niet echt zachtjes dus wij waren ook lekker vroeg wakker. We zijn eerst naar het paleis van de Sultan gelopen. Bij het entree kaartje zat een gids inbegrepen.
Dat was wel handig. Er is maar een klein deel van het paleis toegankelijk. In het andere deel woont de Sultan met zijn familie. De Sultan heeft eigenlijk alleen maar een symbolische waarde. 3x per jaar, op Moslim feestdagen
vinden er in het paleis nog vele ceremoniele festiviteiten plaats. Dan wordt iedereen inclusief de wachten in een traditioneel pak gehesen. Door de extra uitleg van de gids was het bezoek leuk.
Van hieruit zijn we naar een batikshop gegaan die ons werd aangeraden door de gids van het paleis. We kunnen tot nu toe wel zeggen dat we veel aardige Indonesiers zijn tegen gekomen. Vanaf de Batikshop (waar we allemaal uitleg
hebben gekregen over batik technieken) zij we naar Taman Sari (waterkasteel) gelopen. Hier ontmoetten we een man die ons veel uitleg kon geven over het kasteelen hoe het er in de Sultan zijn tijd uitzag (tijdens de Nederlandse
bezetting). Aan het kasteel zit ook een Moskee vast. Deze heeft de vorm van een tempel. Tijdens de Nederlandse bezetting had het verschillende functies. Zondags mochten de christenen er kerk houden en op vrijdag was het voor de
moslims. Op weer andere dagen konden de hindu's en de boedhisten er gebruik van maken. Echt een multicultureel centrum dus. In de WW II hebben de Jappaners er veel vernietigd. 's Middags hebben we ook nog geld gewisseld. Dit is
ook nog een heel werk want we wilden travelchecks wisselen en het verschilt nogal van moneychanger tot moneychanger wat ze voor de dollar geven. Dit was dus even shoppen. Om even een idee te geven waar we nu zitten. 28-02 zijn we
naar Borobudur en Prambanan geweest. Aangezien we de zonsopkomst op Borobudur wilden zien moesten we om 05.00 uur vertrekken. Eenmaal op de Borobudur was het jammer genoeg erg mistig. Om 08.00 uur was de zon door de wolken maar
toen stond hij ook al hoog aan de hemel. Helaas. Het voordeel van zo vroeg er zijn is in ieder geval dat het er erg rustig was. Nog maar weinig touristen en verkopers.Borobudur is een budhistische tempel. Het is eigenlijk een zeer
apart gebouw met allemaal omsloten budha beelden. De legende zegt dat als je zo'n budha beeld kan aanraken dat, dat geluk brengt. Bart heeft het natuurlijk even geprobeerd en het is gelukt.Vanaf de Borobudur zijn we naar Prambanaan
gegaan. Dit is het grootste Hindu tempel complex op Java.Veel mensen vinden Borobudur mooier dan Prambanaan maar wij vondenPrambanaan indrukwekkender. Hier staan een aantal grote en wat kleinere tempels met mooi relief erop. Beide
plaatsen zijn wel prijzig qua entree ($7) maar gelukkig konden wij(eindelijk) onze gekochte studentenkaarten gebruiken en konden we voor ($4) naar binnen. Eenmaal weer terug in Yogya hebben we tickets geregeld voor de bus. We
wilden de volgende dag namelijk naar het Dieng Plateau toe. In de touristische area kwamen we er al snel achter dat ze alleen maar eendaagse tours voor veel geld regelden. Dit wilden wij niet. Wij wilden minimaal twee nachten
overnachten. Dus wij op naar het bustation. Het vervelende hiervan is dat dit buiten het stadscentrum ligt. Dus eerst met de stadsbus daarheen.Na op het busstation te hebben nagevraagd kwamen we er al snel achter dat we via
Magelang moesten reizen. Hier moesten we dan een bus naar Wonosobo nemen en van daaruit met een derde bus naar Dieng.We wisten echter dat er achter het treinstation (vlak bij het centrum)ook nog enkele "prive"bussen
gingen. Dus ook daar maar even navragen. Hier hadden ze en directe bus naar Wonosobo voor een redelijk bedrag. We hebben onze tickets dus eindelijk bij de "prive"bus gekocht. Dit was op loop afstand van ons hotel dus ook
wel makkelijk eigenlijk. Zo waren we dus al metal een hele middag kwijt om tickets te zoeken, maar ja op een regenachtige middag kun je toch niet zoveel doen. Dieng Plateau We zijn om 10.00 uur de volgende dag vertrokken. Het
handdige van deze "prive" ondernemeingen zijn dat ze je bij de plaats afzetten waar jij graag wilt. Dus wij werden netjes bij het busstation voor het Dieng Plateau afgezet. Vanaf Wonosobo gaat bijna iedere 10 min. een
bus. Dus we hadden zo een bus die ons in Dieng bracht. Hoe dichter we bij Dieng kwamen hoe kouder en regenachttiger het werd. Toen we dan ook de bus uitstapten, met korte broek en t-shirt, was het behoorlijk koud. Gelukkig dropten
ze ons vlakbij de homestay waar we wilden slapen.In de homestay waren we de enige gasten. Best rustig dus.Veel touristen zijn hier niet. Later vernamen we dat het seizoen eigenlijk juli-augustus is. Het Dieng plateau is
ongeveer 2000 meter boven zee niveau. En heeft interesante kleine Hindu tempels, geisers, kokende modderpoelen en een drie kleurig meer. Het Dieng plateau is eigenlijk een ingezakte krater. Het is hier veel koelder dan in de rest
van Java. Wij waren de hitte en de steden wel een beetje beu en dit is dan de ideale plaats. Nu is het overdag ongeveer 15-20 graden en 's avonds tussen de 10-15 graden. Maar in Juli-aug. is het overdag warmer en 's avonds vriest
het er dan. Eigenlijk hebben ze hier een lekker klimaat. Nadat wij wat hadden gegeten klaarde de lucht gelukkig aardig op dus zijn we naar enkele tempels toe gelopen die tegen Dieng aanliggen. Hindu tempels die nog van voor de
Borobudur en Prambanan periode zijn. De tempels op zich waren wel leuk. Hier kwamen we een man en vrouw tegen die ons uitnodigde voor een kop thee. Natuurlijk wilden wij dat wel. Zij was lerares in Dieng en hij was leraar in
Cilacap. Zij woonde achter de school en hij woonde normaal gesproken in Cilacap en kwam een keer in de zoveel tijd naar Dieng. Ook hadden ze nog twee kinderen maar omdat ze allebei werkten woonden die weer ergens anders, bij opa en
oma. Hun engels was niet zo goed maar al met al konden we nog redelijk met elkaar praten. Later kwamen nog zes jonges binnen. Die hadden al twee nachten gekampeerd bij de hindu tempels maar hadden het nu wel er koud. Ze mochten de
komende nacht in het huis van de lerares slapen. Jammer genoeg konden ook deze jongens niet veel engels. Aangezien het om 19.00 uur al donker was heeft de man ons op de brommer weer terug gebracht naar onze homestay. Daar hebben we
heerlijk onder een dikke laag dekens geslapen. Vandaag zijn we voor de verandering weer eens zeer vroeg opgestaan om een mooie zonsopgang te zien. De man van de homestay organiseerd iedere ochtend om 3.45 uur een wandeling. Eerst
zijn we naar een bergtop gelopen om vanaf daar de zonsopkomst te zien. Jammer genoeg was het bewolkt maar het was in iedergeval mooier dan op de Borobudur. Toen het eenmaal goed licht was konden we ook de omgeving goed bekijken.
Die was echt schitterend. In de verte zagen we nog de meest aktive vulkaan van Java (merapi). Voor de rest zie je allemaal terassen maar dan niet met rijst maar met aardappelen en kool. Heel apart. Vanaf ons uitzichtpunt zijn we
naar de geisers gelopen. Hier zie je allemaal stoom uit de grond komen en je hebt een aantal modderpoelen die koken. Het stinkt er naar zwavel en de stenen zijn er geel van de zwavel. Een zeer apart landschap om door heen te lopen.
Vanaf daar zijn we nar een kleine hindu tempel gelopen. Als je er zeven keer omheen zou lopen dan brent dat geluk.Gelukkig was Bart beriedt om 7x voor ons alledrie te lopen. Van hieruit zijn we naar het meer met de drie kleuren
gelopen. Dit meer heeft drie kleuren omdat er verschillende soorten mineralen inzitten. Omdat de kleuren van bovenaf beter te zien zijn, zijn we een heuvel opgelopen. Hier hadden we een fantastish uitzicht over de hele omgeving.
Om 10.00 uur waren we weer terug in de homestay. Hier kregen we eersten lekker ontbijt en toen zijn we nog maar even twee uurtjes gaan slapen.'s Middags hebben we nog een wandeling door het dorp gemaakt. Uit iedere hoek en huis
hoor je hello mister kreten. Niet alleen van de kinderen maar ook van de volwassenene. De rest van de middag hebben we besteet aan het uitzoeken van de rest van onze reis door Indonesie. In de homestay hadden ze namelijk een Lonely
planet Indonesia en daar staat iets meer in dan in de onze. Solo De volgende ochtend hebben we na het ontbijt de eerste minibus naar Wonosobo genomen. Daar hoorden we dat de directe bus naar Solo (waar we heen wilden)pas om
15.30 uur ging. Maar we konden wel een bus naar Bawen nemen en daar vandaan wee een naar Solo. Alleen iedere bus die deze richitng opging zat wel erg vol en dat is geen pretje met twee grote rugzakken. Zelfs voor de Indonesiers
zaten de bussen te vol. Dat werd dus niets. Na drie bussen waren het wachten dan ook zat. Maar volgens het bus personeel konden we ook naar Magelang en van daaruit een bus naar Solo nemen. Dus zijn we maar naar Magelang gegaan.
Daar bleek helemaal geen bus naar Solo te gaan. We moesten eerst weer terug naar Yogya en daar een bus naar Solo te nemen. Erg leuk dus!! Al met al zijn we ongeveer heel centraal Java doorgecrossd om in Solo te komen. Maar we
hebben het gehaald. In de LP stond dat het openbaar vervoer in Solo zeer goed geregeld was. Nou dat viel ook wel tegen. Toen we in Solo aankwamen wilde of wist niemand ons te vertellen waar de stadsbusssen waren. Ze wilden ons
allemaal een riksja aansmeren. Zelfs officiele mensen. Na 15 min. op het busstation te hebben nagevraagd zijn we uiteindelijk toch maar met een riksja man meegegaan. Maar eerst moest er natuurlijk weer stevig worden onderhandeld
over de prijs.Toen hij ons in Solo ook nog bij het verkeerde hotel afzette hadden we het helemaal gehad. Uiteindelijk hebben we ergens anders geslapen dan we hadden gepland. We zijn nog wel even rond gaan kijken zonder rugzakken en
zijn de volgende dag verhuisd naar een leuker en goedkoper guesthouse. Lang leve het openbaar vervoer in Indonesie. De eerste dag in Solo hebben we lekker door de stad gelopen. Een van de twee kratons (paleizen) bekeken en naar
de antiek en batikmarkt geweest.De paleizen in Solo worden net als die in Yogya nog deels door de koninklijke familie bewoont. Je kunt dan ook maar een deel van de kraton bezoeken. Het leuke van de entree kaartjes is, dat het
inclusief een gids is. Dit is wel handig om iets van het leven achter de muren te begrijpen. In de kraton zijn alle religies vertegenwoordigd. Iets van het moslim,christen, hindoe en buddhisme. Alleen bij officiele ceremonies voert
het moslim geloof de boventoon. De koninklijke familie is niet meer in functie maar heeft meer een ceremoniele waarde. De eerste avond hadden we bij het restaurant Warung Baru gegeten. Dit beviel ons zo goed dat we daar maar onze
vaste stek van hebben gemaakt voor de komende dagen. Van hieruit organiseerden ze ook verschillende batik cursussen. En aangeze in we in het land van de batik waren heben wij een eendaagse cursus gevolgd. Hier hebben we de
moderne batik methode geleerd. Bart heeft een muurversiering gemaakt en ik een t-shirt. Eerst moesten we een tekening uizoeken of zelf iets tekenen. Aangezien wij niet van die tekenaars zijn heben we maar iets bestaands gekozen.
Deze moesten we vervolgens eerst overtrekken, met potlood, op het t-shirten de lap. En vervolgens met wax. Daarna inkleuren met verf, weer waxen en als laatste het geheel in een bak verf voor de grondkleur.Terwijl ik het aan het
schrijven ben klinkt het allemaal erg simpel maar het was nog best lastig. Vooral het waxen is een precisie werkje En al zeggen wij het zelf het resultaat mag er wezen. Eigenlijk wilde we nog een dag blijven om enkele tempels in
de omgeving van Solo te gaan bekijken. Maar we hebben al vele gezien (klinkt wel een beetje verwaand, sorry) en op Bali zijn ook nog enkele die we graag willen zien.Vandaar dat we toch de volgende dag maar richting Surabaya zijn
gegaan. Sumanep De rit naar Surabaya was niet zo bijzonder en om 14.00 uur waren we daar dan ook al. Hier aangekomen hebben we maar direct besloten om door te gaan naar Sumanep op Madura. Madura ligt ten noorden van Java maar
hoord nog wel bij Java. Het eiland staat eigenlijk bekend om zijn stierenraces. Maar terwijl wij er waren,werden er geen races gehouden. Als het nu mooi weer was geweest warenwe misschien enkele dagen gebleven om nog naar de races
te kijken. Maarhet regende veel en de komende dagen zou het niet echt veel beter worden. 's Morgens heeft het dan ook de hele dag geregend. Gelukkig werd het 's middags droog. We hebben het kraton en het bijbehorende museum
hierdoor nog kunnen bekijken. We kregen weer een rondleiding en het was ook best de moeite waard om een kijkje te nemen. Hier is de koninklijke familie niet meer woonachtig in het kraton maar woont gewoon in de stad. Hierdoor
konden we iets meer zien dan in de andere kratons. Naast het kroton woonde nog een familielid van de koninklijke familie. Zij had nog allemaal krissen die we mochten bekijken. Ze verkocht ze ook nog. Best raar eigenlijk dat je het
bezit van een koninklijke familie kan kopen. Malang Van Sumanep zijn we op de bus naar Surabaya gestapt. Hier moesten we overstappen richting Malang. Toen we aankwamen in Malang regende het pijpestelen. Gelukkig konden we deze
keer wel snel een busje richting de stad vinden. Hij zette ons zelfs voor het hotel af.'s Avonds werd het gelukkig droog zodat we nog even de stad in kondenom een hapje te eten. De volgende ochtend was het stralend mooi weer maar
we hebben toch de plu's maar in de dagrugzak gedaan. Eerst hebben we koffie gedronken bij een oud Nederlands cafe/resaurant. Van binnen is het nog net als in de jaren '30 zelfs de menukaart is in het Indonesisch, Nederlands en
Engels. De tekst boven de bar geeft dan ook nog steeds aan "Sinds 1930 serveren wij hier Nederlandse gezelligheid" (ofiets in die trent). Echt leuk om hier binnen te stappen. De rest van de dag zijn we op zoek
gegaan naar het Nederlandse verleden. In hotel Pelangi hangen nog allemaal oude foto's en in het restaurant van het hotel zijn allemaal Nederlandse aanzichten op tegels geschildert. Zo is er iets van Tilburg en zelf Drouwen is
vertegenwoordigd. Ook is er nog een straat waar nog allemaal huizen in Nederlandse stijl staan. De volgende dag regende het eigelijk de hele dag. We hebben dan ook het grootste deel van de dag in een internetcafe doorgebracht.
Mt Bromo Vanaf Malang heben we een bus naar Probolinggo genomen. Daar werden we bij een soort kantoortje uit de bus gezet waar we een busticket voor Cemorolawang (voet van Mt Bromo) konden kopen.Toen ik even naar mijn tas keek
zag ik dat de rits voor een aardig stuk was kapot gesneden. Dit is in de bus gebeurd. We letten altijd op onze bagage maar ja, je kunt er niet altijd op zitten. We hebben wel continue naar onze tassen gekeken maar het is ze toch
gelukt. Ze hebben alleen onze CD-speler en een aantal CD's meegenomen. Op zich niet zo'n ramp alleen het idee dat ze aan je spullen zitten en gewoon je tas opensnijden. Als ik naga waar ik mijn tas allemaal wel heb neerget het
afgelopen half jaar dan kun je,je dit gewoon niet voorstellen. Het meest vervelende is nog wel dat beide ritsen vervangen moeten worden. Maar hopen dat dit in Denpassar kan. Anders moet ik nog een nieuwe tas kopen ook. Toen we
aankwamen in Cemorolawang was het erg mistig en regende het. Bijna hadden we het idee dat we voor niets hier gekomen waren. Maar al snel hoorden we dat dit alleen 's middags het geval was en dat het 's morgen's zeer helder weer
was. Afwachten maar. Ook vertelden ze ons dat we om 4.00 uur moesten opstaan om de zonsopkomst te kunnen zien. Nou die hebbenwe al genoeg gezien de afgelopen tijd dus wij zijn iets later opgestaan. 's Morgens zijn we om 6.00 uur
opgestaan en het was inderdaad heel erg helder. Alleen in het dal, dat we door moesten om bij Mt Bromo te komen, was nog vol mist. Maar terwijl wij richting Mt. Bromo liepen lostte dit helemaal op. Mt Bromo is een aktive vulkaan
die middenin het Tenger Massif ligt. Als je ernaar toe loopt waan je, je een beetje op een maanlandschap. Hoge bergen om je heen met veel groen. Je loopt op een vlakte die gewoon helemaal kaal is en je loopt naar een kale berg waar
rook uitkomt. Heel onnatuurlijk allemaal maar wel fantastisch. Het laatste stuk om Mt Bromo op te komen hebben ze een trap aangelgd. Wel erg gemakkelijk dus. Toen wij erheen liepen kwam bijna iedereen die de zonsopgang hadden
gezien alweer naar beneden. Toen wij eenmaal boven waren was er bijna niemand meer. Boven op sta je als het ware op de rand van de krater. Beneden zie je een kleine krater waar rook uitkomt. En natuurlijk stinkt het er naar zwavel.
Op de terugweg was het dal helmaal helder en zijn we daar nog een stukje doorheen gelopen. Om 9.30 uur waren we weer terug. Eerst hebben we lekker ontbeten en vervolgens hebben we niet zoveel gedaan. Een beetje lezen en
schrijven. Het dorpje waar we in zitten bestaat eigenlijk alleen maar uit een paar huizen en hotels. Dus veel is er niet te doen. De volgende ochtend wilden we graag naar een ander uitkijkpunt lopen. Dit ligt rechttegenover Mt
Bromo. Ze hadden ons verteld dat het een zeer stijl pad was dus zijn we maar wat eerder opgestaan.Om 5.00 uur stonden we weer naast ons bedje. Koekjes en water ingepakten gaan maar weer. De weg viel ons 100% mee. Onderweg kwamen
we nog wat oudere mensen tegen die voor geld met ons op de foto wilden. Dat zeiden ze niet. Eerst zeiden ze steeds; foto, foto. En vervolgens vroegen ze om geld. Na de eerste keer dus niet weer. Na ongeveer vijf kwartier lopen
waren eindelijk op uitkijk post 1. Ooit hebben ze hier iets moois van proberen te maken. Met trappen en een overdekte ruimte maar helaas is het nu allemaal verwaarloosd. Maar dit maakt het uitzicht er natuurlijk niet lelijker op.
Het was een fantastich uitzicht.Je kan van hieruit over het hele plateau (oude krater) kijken en zo zie je verschillende vulkanen in de omgeving.Op uitkijkpunt 1 kwamen we ook een oude bekende tegen en die zei dat we nog drie
kwartier door konden klimmen naar het 2de punt. Dus wij weer in de benen. Het pad was wel wat slechter. Deels overgroeid, met losse stenen en erg glad. Hierdoor was het nog best een lastige klim. Maar het was de moeite waard. Het
uitzicht was nog mooier. 's Morgensvroeg schijnen hier net voor zonsopgang honderden mensen in Jeeps aan te komen om de zonsopgang te zien. Ze zitten hier dan een half uur, klikken met de camera en weg zijn ze weer. Toen wij er
waren was er helemaal niemand. Heerlijk rustig.Eenmaal weer terug in onze kamer begon de lucht al weer helemaal te betrekken en ja hoor om 13.30 uur begon het weer te regenen. Op weg naar Bali We hadden ons ticket naar
Denpassar (Bali) op de heenweg al geregeld.De derde dag zijn we dus weer met het minibusje vanaf Cemorolawang naar Probolinggo gegaan. Om 11.00 uur zou onze bus vertrekken maar zoalsgewoonlijk werd dat weer later. De bus moest uit
Surabaya komen. Wij moesten met nog vier meiden in Probolinggo instappen. Toen we de bus in kwamen was al snel duidelijk dat er nog maar vier plaatsen vrij waren terwijl wij met zes mensen binnenkwamen. Twee moesten dus bij de
chauffeur voorin de bus zitten. Ons werd ook verteld, toen we het kaartje kochten, dat er een lunch bij in zat. Nou mooi niet. Toen we voor de lunch stopten kregen alleen de mensen die in Surabaya in waren gestapt een lunch.
Gelukkig hebben wij altijd noodrantsoen (koekjes) bij ons. Die kwamen nu dus weer mmooi van pas. De bus van Probolinggo naar Denpassar duurde ongeveer acht uur. Eenmaal in Denpassar moesten we nog een betaalbare slaapplaats
vinden. Bali is wel wat duurder dan Java. Daar waren we gelijk al achter. Maar gelukkig na een uur zeulen met onze tassen door de stad hebben we eindelijk iets betaalbaars gevonden.
Nog twee dagen en dan komen Alletta en Michel naar Bali.
was. Een homestay was hier letterlijk een homestay. We logeerden bij mensen thuis die een aantal
extra kamers hadden gemaakt. Het was wel leuk want de ouders van de eigenaar spraken nog goed Nederlands.De man moest van alles van ons weten en wilde van alles vertellen. Hij kende ook nog allemaal Sinterklaas liedjes. Die we dan
ook vrolijk hebben zitten zingen.
maar voor de rest al het personeel.
gaan. We hebben maar
direct een treintkaartje gekocht voor de volgende ochtend. We hebben deze keer wel voor de duurdere klasse gekozen. Ja,je moet alles een keer proberen.Eigenlijk wisten we niet zo goed wat we met deze dag moesten. We hadden de tour
geplant en er geen rekening mee gehouden dat het niet door zou gaan.Om toch nog iets van vulkanen te zien zijn we naar het Geologisch museum gegaan. Eigenlijk was dit best interesant. Er werd uitgeleg gegeven over de verschillende
vulkanen in Indonesie. 13% van de aktive vulkanen zijn namelijk op Indonesie te vinden. Verder werd er uitleg gegeven over de verschillende delfstoffen die hier gevonden worden, het ontstaan van de wereld en het leven erop. Echt
leuk om even te bekijken. Verder hebben we nog wat door de stad gelopen en nog wat oude Nederlandese gebouwen gezien. o.a. Gedung State (voormalige overzeese Nederlandse regering zat hier).