Het laatste deel van China. Ze zeggen altijd dat Yunnan de mooiste provincie van China is. Nou zeker qua weer want vanaf hier
hebben we mooier weer gekregen. Maar ook de omgeving en de mensen zijn hier wat kleurrijker. Vanuit Kunming hebben wij de express bus naar Lijiang genomen. Achteraf gezien was dit een goede keuze ten opzichte van de sleeperbus. Het
landschap was mooi waar we doorheen reden en we kregen nog een warme maaltijd ook onderweg en toen we uitstapten kregen we nog een pen op als dank. Lijiang. Dit is een eigenlijk een stad met twee
gezichten. Je hebt het oude centrum vol met kleine straatjes. En een nieuw deel met nieuwe huizen en ruim opgezet. De meeste hotels zijn in het oude deel van de stad. Het oude deel is bijna allemaal guesthouses, restaurants en
souvenierswinkeltjes. Door de stad loopt een "kanalensysteem" met zeer helder water uit de bergen.Lijiang is vooral bekend om de foto die er vaak wordt gemaakt. In het Black Dragon Pool Park is namelijk een vijfer met een
romantisch ogend bruggetje. Natuurlijk hebben wij ook de beroemde foto gemaakt. Tevens kun je daar in een "draken bootje" door de vijver peddelen. Als je doorloopt kom je op een pad waar je de Elephant hill op kan
klimmen. Je kunt hier helemaal totaan de mast klimmen en dan heb je een fantastisch uitzicht.Wat ook nog leuk is en wat wij de volgende dag hebben gedaan is fietsen in de omgeving. In ons boek werd gesproken over kloosters in de
buurt. Wij hebben er om gezocht maar niet gevonden. Maar het fietsen was wel heel leuk. We zijn naar Baisha gefietst. Hier woont Doctor Ho. Dit is een mannetje die ooit door een journalist als genezer de hemel in is geprezen en die
nu voor veel geld kruiden thee verkoopt aan toeristen. Als je door het dorp fietst staat hij op straat en roept "I am Doc. Ho, you now me" En wij maar antwoorden "nee". Er gingen wel bussen touristen heen. Vanuit Lijiang zijn we naar Zhongdian gegaan. Dit is een plaatsje in de bergen dichtbij de Tibetaanse grens. Van hieruit kun je ook naar Tibet vliegen. Wij hebben nog even op het punt gestaan om dat ook te doen maar we
hadden al een visum voor Laos. Op dit visum stond dat we voor 01-01-02 Laos moesten binnen gaan anders was ons visum niet meer geldig en dat zou een beetje zonde zijn. We kwamen in Zhongdian wel een stel tegen die het wilden gaan
doen maar die zijn ook niet gegaan want we kwamen ze later in Laos weer tegen.Eigenlijk best wel een luxe probleem als je zo aan het reizen bent. Je kunt gewoon te veel kanten op.In Zhongdian was het 's nachts behoorlijk koud en
wij waren dan ook blij dat we een electrische deken konden aanzetten voor het slapen gaan.Was tenminste de ergste kou er uit. Als je in Zhongdian bent moet je eigenlijk naar het Songzanlin Si. Dit is een 300-jaar oud
Tibetaans klooster complex met een aantal honderden moniken. Toen wij er kwamen zat er niemand bij de kaartverkoop dus zijn we maar naar boven gelopen. Daar begon een of andere seremonie. Een hoge priester deed een soort offering
en er was ongeorganiseerde muziek bij. Wel leuk om te zien. Veel mensen offerden nog wat en gaven geschreven briefjes af. Al met al leuk om te zien.Wij zaten daar even naar te kijken en toen kwam er een bijna kale man naar Bart toe
en wees maar steeds naar zijn hoofd en dat van Bart. Bart heeft in Lijiang zijn haar namelijk laten knippen en heeft dus heel kort haar. Hij vond dat ze bijna hetzelfde kapsel hadden en dat daar dus beslist een foto van moest
worden gemaakt. Dat hebben we dus maar even gedaan.Wat ons wel opviel in dit klooster was dat er veel monikken met een mobiele telefoon liepen. Wij dachten altijd dat ze al het materialistische hadden afgezworen. Mis dus. Toen we het klooster van binnen wilden bekijken hebben we alsnog een ticket gekocht. Dit vond de monik zo goed van ons dat we ook op het klooster mochten en het mooie uitzicht mochten fotograveren.Vanaf Zhongdian zijn
we naar Dali gegaan. Dit was weer acht uur met het kin tussen de knieen opgevouwen zitten. De bussen zijn hier namelijk echt gebouwd voor de kleine chinesen en niet voor grote mensen zoals wij.De route vanaf Zhongdian was erg mooi.
We hebben onderweg zelfs de eerst sneeuw gezien. Het was wel stuif sneeuw maar toch. Bart werd in de bus nog bevorderd tot portier. Hij zat namelijk het dichtst bij de deur en kon die dus makkelijk bedienen. De Chinesen moesten
hier wel om lachen en de chauffeur vondt het wel lekker makkelijk. Dali Als je aankomt in Dali wordt je als het ware voor de oude stad afgezet. Je loopt de trap naar beneden en bent in de oude stad.
Het eerste guesthouse wat je tegenkomt is het nr.4 guesthouse. Deze heeft een leuke binnen tuin en allemaal kleine huisjes als kamers. Zeer gezellig en goed betaalbaar.Ook Dali bestaat uit een oud en nieuw deel net als Lijiang.
Alleen staat het hier niet zo opgepropt maar is het allemaal wat ruimer opgezet.Wij wilden graag vanaf Dali naar Jinghong. Nu hadden wij de keus om 25 tot 30 uur in een sleeperbus te gaan liggen/zitten of om het vliegtuig te pakken
wat ons een uur kost. Wij wilden dus gaan vliegen. Dan komt het volgende probleem. Aangezien het een zeer gewilde route is en er dus veel mensen met het vliegtuig willen is het bijna altijd vol. Het heeft ons wel drie dagen regelen
gekost maar het is gelukkig gelukt. We kunnen de 13de vliegen naar Jinghong.Aangezien we een aantal dagen in Dali hadden zijn we een dag met een tour meegegaan. In de omgeving van Dali en trouwens in heel Yunnan zijn nogal wat
minderheden te vinden. Wij hebben onze tour via Jim's guesthouse geregeld ( Aangezien het een zeer grote groep was, is de groep in tweeen gesplitst. Wij met zeven Nederlanders en drie Fransen met Henriette (Nederlandse die daar zit) mee en de
rest met Jim zelf mee. Na een twee uur durende autorit kwamen we bij een klooster aan. Dit is een boedhistisch klooster welke niet meer bewoond wordt door monikken. Er woont alleen nog een oud vrouwtje die de boel een beetje
onderhoudt. Het klooster is tijdens de culturele revolutie vernietigd en is nu weer een beetje in de oude staat terug gebracht.Na het klooster zijn we naar een markt gereden waar nog niet zoveel touristen komen. Het is een gewone
lokale markt waar veel minderheden komen om hun dagelijkse boodschappen te doen. Deze markt wordt eens in de 10 dagen gehouden. Je kunt hier paarden, toiletartikelen, kleding, groente, vlees echt vanalles kopen. Het was erg leuk om
hier overheen te struinen.Vervolgens zijn we ergens gaan eten. Het voordeel van zo'n groep is dat je van alles wat kunt eten en de tafel stond dan ook goed vol. Vervolgens zijn we nog bij een dorpje van de Yi mensen geweest.
Henriette had nog foto's mee van de vorige keer dat ze er was en iedereen in het dorp moest deze dan ook zien. Zo kwamen we bij een gezin thuis te zitten waar we dan ook thee moesten drinken en iemand werd in de kleding gestoken
enz. Zeer leuk allemaal. Op advies van Henriette zijn we de volgende dag met de stoeltjeslift naar boven gegaan en hebben daar een wandeling gemaakt. Het was nog wel even moeilijk om de stoeltjeslift te vinden. We
wisten waar we ongeveer moesten zijn. Op een gegeven moment zagen we hem maar toen bleek dat we nog enkele rijstvelden over moesten steken. Ik denk niet dat dit helemaal de goede route was maar we zijn er gekomen. We hebben de lift
naar boven genomen en daar is een soort pad aangelegd. Je kunt hier van de stoeltjeslift helemaal naar de nadere nieuwe gondellift lopen. Onderweg kom je nog een aantal Morgen de 13de vliegen we naar Jinghong. Jinghong De vlucht was echt leuk. Het vliegveld van Dali is ongeveer zo groot als Rotterdam airport. Het was maar een uur vliegen. Toen we eenmaal in Jinghong waren geland was het wachten op de bagage en toen op naar de stad. Op
het vliegveld staan allemaal hotel bussen. Deze bussen brengen je voor weinig geld bij een hotel. Wij hebben ook zo'n bus genomen en zijn vervolgens gewoon bij het hotel weggelopen. Wij waren niet van plan om in Jinghong te blijven
en zijn dan ook direct door gegaan naar Ganlanba. Halverwege het hotel waar we zijn afgezet en de bushalte kwamen we een jongen tegen met een kleine vrachtwagen die naar Ganlanba moest. Toen we met hem meewilden sprong hij bijna
een gat in de lucht van blijdschap. Ganlanba Ganlanba is een klein dorp met een zeer mooie omgeving. We hebben geslapen in een restaurant. Dit restaurant verhuurde ook drie kamers. De kamers
bestonden alleen uit een aantal wanden en op de vloer een matras met een klambo. Erg primitief maar er was een douche met warm water en een toilet dus meer dan genoeg voor ons. In Ganlanba hebben we veel in de omgeving gelopen. Er
zijn allemaal kleine dorpjes en de omgeving is zeer mooi. Je kunt er trouwens ook goed fietsen. Het was alleen jammer dat we een hele dag regen hebben gehad. Maar ja een dag boek lezen is af en toe ook best lekker.
Vanuit Ganlanba zijn we eigenlijk richting de grens met Laos gegaan. We zijn net als vele Chinesen altijd doen gewoon voor het hotel gaan staan en hebben op de bus gewacht. Chinesen lopen namelijk ook bijna nooit naar het
busstation toe maar wachten gewoon op een plaats dicht bij huis. Ze slepen dan ook vaak veel spullen mee. Soms presteren ze het zelfs om 10 meter na het busstation gewoon in te stappen.Wij hebben de bus naar Mengla genomen. Hier
kwamen we al op 12.00 uur aan en wij zijn dan ook gelijk doorgegaan naar Muhan. Dit is de grensplaats met Laos. Muhan is nog wel een redelijke plaats. Je hebt hier verschillende guesthouses en hotels waar je voor niet te veel geld
kunt overnachten. Morgen gaan we naar Laos. De grens is namelijk maar 5 minuten lopen vanaf ons hotel. China was voor ons een fantastisch land om in te reizen. De mensen hebben wij als zeer vriendelijk ervaren. Niet
altijd tegen elkaar maar zeker tegenover de touristen (al hebben we ook andere verhalen gehoord). Wij hadden van te voren veel verhalen gelezen dat het moeilijk was om aan treinkaartjes te komen maar wij hebben hier geen problemen
mee gehad. Eigenlijk is het zeer makkelijk om door China te reizen alleen moet je rekening houden met de grote afstanden. Je zit zo 24 uur in een trein.
Inmiddels zijn we Laos ook al weer door en zitten we al in Thailand maar dat verhaal komt binnenkort. Bart en Klaske
offerplaatsen tegen en een zeer mooie waterval. Bij de
waterval kun je naar boven klimmen (klauteren) en als je wilt kun je er zelf zwemmen. Het water is namelijk erg helder. De wandeling duurde al met al ongeveer vier uur. Toen we bij de andere lift waren aangekomen hebben we niet de
lift naar beneden genomen maar zijn gaan lopen. Dit duurt ook nog wel ongeveer 1,5 uur. Om naar beneden te lopen moet je richting het water lopen. Op een gegeven moment zie je dan een pad wat je kan volgen. Het is echt een
schitterend pad langs en soms over het water. Aan het eind van het pad kom je uit bij mensen die marmeren platen aan het maken zijn. Vanaf hier moet je, je eigen weg een beetje volgen. Dali kun je vanuit de verte herkennen aan zijn
drie grote pagodes. Wij zijn dan ook in die richting gelopen en kwamen redelijk goed uit. Eenmaal op de verharde weg kun je gewoon richting Dali lopen. Wij hadden geluk want er kwamen twee jongens op een bakfiets langs en wij
mochten wel achterin. Het ging toch bergafwaarts. Al met al was het een zeer mooie dagtocht en zeker de moeite waard. De laatste dag in Dali hebben we niet zoveel gedaan. We wilden nog naar de drie pagoda's maar toen we daar
aankwamen moesten we wel erg veel intree geld betalen dat we maar niet naar binnen zijn gegaan. We hebben wel ons eerste pakketje verstuurd.