Laos 17 november zijn we de grens met Laos gepasseerd. Wij hadden
gisteren niet goed op de borden gekeken en waren natuurlijk weer te vroeg bij de grens. Wij zaten er al om 08.00 uur en de grens ging pas om 08.30 uur open. Dus hebben we de officiele vlagceremonie van de Chinesen maar even
bekeken. Wel een beetje een popekast. De militairen kwamen allemaal naar buiten in dikke jassen (ja, 's morgens was het nog behoorlijk koud) en daar moesten de jassen uit. Toen moesten ze in een rij voor de comandant gaan staan,
werden er enkele spreuken gegild en daarna kwam er een naar voren rennen om naar de vlag te lopen. Onder het volkslied (uit de luidspreker) werd toen de vlag gehesen. Zodra het klaar was deden de soldaten de dikke jassen weer aan
en ging er op de kamers de disco muziek weer aan.Nadat wij onze stempels in het hokje hadden gekregen om China te verlaten, moesten we vijf meter verder op weer ons paspoort laten zien om de grenspaal te passeren. Volgens mij vond
de man aan de grens het ook wel een beetje vreemd om naar onze paspoorten te vragen terwijl hij had gezien dat we ze net hadden laten afstempelen.Eenmaal de grens gepasseerd konden we in een kleine vrachtwagen stappen om het
niemandsland door te gaan.Bij de Laos grens ging het er een beetje hetzelfde aan toe. Formulier Eenmaal in Boten (grensplaats in Laos) moesten we op zoek naar een bus of in ieder geval een transportmiddel. We wilden namelijk graag naar Nam
Tha. Er bleek pas om 11.00 uur een vrachtwagen naar Nam Tha te gaan. Dus hebben we 's morgens heerlijk in de zon zitten lezen. Net na de grens staat een bank en deze geeft meer Laotische Kip voor de Chinese Yuan dan de vrouwen aan
de Chinese kant van de grens. Maar goed dus dat wij hebben gewacht tot in Laos om onze Yuan te wisselen.Iedereen heeft het er altijd over dat je een extra tas voor het geld mee moet nemen, nou dat is ook zo. Je krijgt echt stapels
geld maar op een gegeven moment gaat het ook weer met stapels weg. Nam Tha Eenmaal aangekomen in Nam Tha hadden we eerst zoiets van "zitten we hier wel goed". Het is namelijk een plaatsje van niets en het moet
een provincie stad voorstellen. Wij zijn dan ook de grote steden van China gewent en hierbij zijn de steden in Laos maar dorpjes.In Nam Tha is een guesthouse snel gevonden. Wij kregen een beetje de indruk dat er meer guesthouses
zijn dan gewone huizen. Iedereen die een kamer over heeft is een guesthouse begonnen. Wat ons ook erg tegenviel en wat wij niet hadden verwacht was dat er zoveel touristen zijn. Bijna meer dan inwoners. In China waren ook wel veel
toeristen maar niet in dien mate als hier. Bij het Nam Tha tourist office kun je een A-4tje halen met 11 interesante dingen die je kunt doen rondom Nam Tha. Tevens staat er een plattegrondje van de omgeving op getekend. Wij
hebben dit gebruikt om in de omgeving te gaan fietsen. Als je fietst merk je wel direct het verschil met China. De kinderen zeggen hier geen halo maar het Sabaai-dji klint uit elk huis. Dit is dan ook ons eerst geleerde Laotische
woord. Op het platteland fietsten is fantastisch. Je komt allemaal kleine dorpjes tegen. Wij zijn ook een aantal ingereden en daar gaan lopen. De mensen spreken niet zoveel engels maar willen altijd wel contact met je maken en
proberen altijd wel een praatje te maken.Maar ook is het zeer leuk om tussen de rijstvelden te fietsen. Iedereen die je vanaf het land ziet gilt Sabaai-dji of zwaaid met zijn handen. Heel leuk allemaal. Hier zie je toch ook wel dat
Laos heel armoedig is. Bijna geen stenen huizen alleen in de steden, verder alleen maar rieten huisjes.We zijn ook langs het vliegveld gereden. Het was maar goed dat er een vliegtuig opsteeg anders hadden we niet gezien dat dit het
vliegveld was. Het was gewoon een strook van "asfalt" in het weiland.Op het A-4tje staat ook nog dat je pad op kunt lopen en dan op een heuvel boven de stad uitkomt. Ik weet niet of wij het goede pad zijn ingelopen maar
we hadden in ieder geval een schitterend uitzicht over de stad en de plaats was een goede picknick plaats, zoals er op het A-4tje stond. De stroomvoorziening in Nam Tha laat nog wel eens te wensen over. Als in ons hotel 's avonds
twee kamers de lampen aan hadden en de TV was beneden aan dan kon onze lamp in de kamer niet meer aan. Dit hebben wij dus twee avonden gehad. We hebben dus twee avonden lekker romantisch bij kaarslicht gezeten, want de TV uitzetten
ho maar. Udomxai Vanmorgen vroeg zijn we gewoon naar het busstation gelopen om de bus naar Luang Prabang of naar Udomxai te nemen. De eerste de beste bus die wij tegenkwamen was die naar Udomxai. Wij dachten dat hij al
vol zat maar wij konden er nog wel bij. Op plastic tuinstoeljes in het gangpad. Ik zat op de voorste en dus dachten wij nu is de bus echt vol. Maar nee hoor er konden nog wel twee mensen mee. Toen de bus dus echt vol zat konden we
vertrekken.De bussen rijden hier gemiddeld zo'n 40 km per uur. Nadat we in Udomxai aankwamen hadden we ook al vier uur in de bus gezeten en eigenlijk geen zin meer om verder te gaan. Dus hebben we maar besloten om hier te
overnachten en morgen verder te gaan naar Luang Prabang.Udomxai is niet zoveel en er is in de omgeving ook niet zoveel te beleven. Wij hebben de middag dan ook maar een beetje slenterend door de stad doorgebracht. De volgende dag
hebben we kennis gemaakt met het echte openbaar vervoer van Laos. De "bus" naar Luang Prabang was een grote truck met aan de zijkant banken waarop je kunt zitten. De bus zou om 08.00 uur vertrekken maar toen was hij nog
niet vol genoeg. Voordat we vertrokken was het 09.00 uur. Het voordeel was dat we wel rustig konden ontbijten. Heerlijk stokbrood. Iets wat de Fransen goed hebben gedaan in Laos.'s Morgens was het zeer koud en in de truck was het
nog kouder. De wind ging namelijk door alles heen. Het werd pas een beetje aangenamer toen de zon echt begon te schijnen.Het eerste deel van de weg was niet zo goed. Maar nadat we echt door elkaar waren geschud werd de weg gelukkig
een beetje beter en minder stoffig. Luang Prabang Onze eerste indruk van Luang Prabang was een beetje een toeristenstad. Ook hier kwamen we weer zeer veel toeristen tegen en je struikeld over de guesthouses.Luang Prabang
is eigenlijk bekend van de vele Wat's (buddhistische looster/tempel).Aangezien er zoveel zijn hebben wij een kleine selectie gemaakt en zijn die gaan bekijken. Wij zijn bij Wat Xieng Thong, dit is de gouden tempel, bij Wat Visoun
of Wisunalat, dit is de oudste nog steeds in gebruik zijnde tempel en bij Wat Aphai, deze heeft een vertelling mbv een stripverhaal op de zijjkant geweest.Verder zijn we nog op de That Phousi geweest. Een heuvel midden in de stad
met welke een zeer mooi uitzicht geeft over de stad. We zijn ook nog een dag naar de waterval geweest. Deze waterval is ongeveer 29 km buiten Luang Prabang. Je kunt er met de boot heen maar wij zijn met een tuktuk (klein
vrachtwagen voor 9 personen) geweest. Normaal gesproken doet de tuktuk er ongeveer een uur over om er te komen. Na 15 min. stonden wij al aan de kant van de weg. Onze tuktuk wilde niet meer starten. Daar stonden we dan tussen een
aantal weilanden in de middle of nowhere. Gelukkig kwam er na 15 min. een vrachtwagen langs die naar Luang Prabang ging. Onze chauffeur kon mee en wij maar wachten. Na een half uur kwam hij gelukkig terug met een andere tuktuk en
chauffeur. Deze chauffeur heeft ons tenslotte naar de waterval gebracht.De waterval was fantastisch. Hij bestaat uit een aantal plateau's en onderaan kun je nog zwemmen. Wij hadden geen zwemkleding mee maar hebben lekker met de
voeten in het water gezeten. Het water was ons ook iets te koud om in te zwemmen.Wij zijn zowel aan de rechter- als aan de linkerkant naar boven gelopen. Rechts gaat makkelijker maar aan de linkerkant kun je halverwege het water
over en daar kun je ook zwemmen. 's Middags in Luang Prabang zijn we een Nederlands stel tegengekomen dat we ook al in Dali, China zijn tegengekomen. We zijn eerst gezellig wat gaan drinken en daarna nog wat gaan eten. We hebben
bij het Malee restaurant gegeten op aanraden van de Lonely Planet. Het is ook zeker de moeite waard en ze hebben er heerlijk Laos eten. Het is wel een beetje prijzig maar je krijgt dan ook waar voor je ged. En, ja af en toe mogen
we van Bart (budgethouder) eens uit de slof schieten. We wilden nog graag vanuit Luang Prabang naar Phonsavan. Hier heb je de plain of jars. Maar toen we in Luang Prabang waren hoorden we dat de weg was afgesloten. We konden er
alleen heen vliegen. Dit was ons toch een beetje te duur dus dat hebben we niet gedaan.Wij zijn nu vanaf Luang Prabang naar Vang Vieng gegaan. Vang Vieng Vang Vieng is een kleine stad en net als Luang Prabang erg gericht
op toeristen. Je struikeld er dan ook weer over de guesthouses. Wij hadden het nog niet meegemaakt maar sommige guesthouses zaten zelfs vol.Wij zijn in de omgevig van Vang Vieng gaan lopen. Je hebt er namelijk heel veel grotten
waar je in kunt. Je kunt bij verschillende winkeltjes in Vang Vieng verschillende soorten zelf getekende plattegronden krijgen. Je moet even rondneusen voor de goede.Wij zijn bij twee grotten naar binnengegaan. Heel mooi allemaal.
Wij kregen een zaklantaarn mee van de meneer bij de ingang. Heel handig want het is pikke donker in de grotten.Verder zijn we nog naar enkele dorpjes gelopen. Als je loopt wordt je weer overal begroet. Zelfs gingen er mensen met
ons meelopen en een praatje maken. Best gezellig allemaal. Vientiane Onze laatste stad in Laos was de hoofdstad, Vientiane. Vientiane is eigenlijk een beetje een dorp en deed ons dan ook erg veel denken aan Ulaan Baator,
Mongolie. Vanuit Vang Vieng wilden we een van de eerste bussen nemen om in Vientiane nog naar de Cambodianse ambasade te kunnen. Stonden we bepakt en bezakt op het busstation kwamen we er achter dat het zondag was. Lekker slim van
ons dus. Het voordeel was dat we lekker vroeg in Vientiane waren zodat we nog veel van de stad konden zien.Eenmaal in de stad hoorden we al dat we ook een visum aan de grens met Cambodia kunnen regelen. Doen we dit wel. Hierdoor
hoeven we namelijk niet helemaal door naar Bangkok en kunnen we door noord-oost Thailand direct door naar Cambodia. In Vientiane zijn wel een aantal leuke kleine wat's te bekijken. Dit hebben wij dan ook gedaan. Verder zijn we de
stad een beetje doorgelopen. Het Patuxai (Victory Monument) is wel de moeite waard om even heen te lopen. Het lijkt een beetje op de Arc de Triomphe. Het is gebouwd met cement wat door de Amerikaanse regering is gekocht om een
nieuw vliegveld bij Vientiane aan te leggen. Eigenlijk is het nog niet helemaal afgebouwd en dat zullen ze ook nooit meer doen. Op de bovenste verdieping heb je een zeer mooi uitzicht over de stad.Wij zijn vervolgens nog
doorgelopen naar de Pha That Luang. Dit is de grote heilige Stupa, een symbool van het Buddhisme en van de Laotische souvereniteit.Naast deze stupa staan nog twee wat's. Aan de achterkant heb je de Talaat That Luang. Dit is een
markt met exotish fruit en eten. Leuk om overheen te lopen en te kijken wat de mensen allemaal verkopen. In Vientiane heb je trouwens leuke en vooral ook lekkere eetgelegenheden bij 27 november, vanmorgen met ons laatste stokbroodje in de hand naar het busstation gelopen. Je kunt naar de friendshipsbridge met een tuktuk maar wij hebben gehoord dat de
bus veel goedkoper is dus gaan wij met de bus. Eenmaal aangekomen bij de bushalte staan we netjes bij het bord voor de bus naar de brug te wachten. Na ongeveer 45 minuten wachten was er nog geen bus langsgekomen, terwijl er om de
20 minuten een bus hoord langs te komen. Bleek dat die bus niet meer reed maar een andere bus ging er wel langs. Dus hebben we deze maar gepakt. Voor degene die ooit de bus willen nemen, neem bus 14 en niet bus 45. Het lullige was
dat we bus 14 al drie keer langs hadden zien komen.Eenmaal bij de Friendshipsbridge aangekomen was het simpel uitchecken bij de Laosgrens en dan met een shuttle bus de brug over. Aan de overkant weer het gebruikelijke papiertje
invullen en de stempels halen. Daar konden we een gratis bus naar het tuktuk station. Vandaar uit hebben wij een tuktuk genomen naar het busstation. Op het busstation hebben we een bus naar Khon Kaen genomen.
---------------------------------------------------- Bart & Klaske op Wereldreis.
invullen, stempels krijgen en doorlopen. In alle gidsen die wij hebben gelezen staat dat het een uur later is in Laos dan in China.
Toen we eenmaal de grens over waren hebben we eerst drie mensen gevraagd hoe laat het was aangezien we een klok hadden zien hangen die een uur vroeger aangaf. Blijkt het gewoon een uur vroeger te zijn in Laos. Kun je zien dat alle
gidsen gewoon overschrijven o.i.d. In ieder geval gaan ze niet zelf de grens over.
de waterkant. Voor weinig geld kun je, je hier vol eten.