Noord-oost Thailand

Zoals gezegd hebben we de bus naar Khon Kaen genomen. Aangezien Khon Kaen een beetje tegen viel en wij het binnen een middag wel bekeken hadden zijn we de volgende dag verder gegaan naar Si Saket.

Wat ons wel opvalt is dat het hier weer veel rijker is. Een variatie aan bussen. Van ordenary (type zitten en niet zeuren) tot zeer luxe VIP bussen met aircon en drinken onderweg. Maar ook de grote winkelcentra vallen direct op. Wat wel weer zeer gemakkelijk is, is dat we weer overal kunnen pinnen. Wat een luxe in het land......

Si Saket

Si Saket is de hoofdstad van de provincie Si Saket. In deze provincie bevinden zich nog vele oude Khmer ruines. Aangezien we onderweg zijn naar Cambodia vonden wij het leuk om al vast wat Khmer ruines te bekijken als voorproefje.Si Saket zelf is een gezellige kleine stad. Bij aankomst was het alleen wel even zoeken naar een hotel/guesthouse. Er staat er namelijk niet een duidelijk omschreven in de Lonely Planet. Na wat rondvragen kwamen we eindelijk bij een hotel. Het was een beetje een vieze kamer maar voor een nacht zou het wel gaan. Eenmaal onze rugzakken afgegooid hebben we toch nog maar even in de stad rond gekeken voor een ander hotel. En gelukkig was er een beter hotel. We zijn dan ook de volgende dag direct verhuist.Het leuke van dit hotel was dat we eigen TV op de kamer hadden. Hier konden we HBO (filmnet) ontvangen. We hebben dan ook lekker 's avonds films zitten kijken in ons hotel kamer.Vanuit Si Saket hebben we een dagtrip gemaakt naar Phra Wihaan. Het was wel even lastig om er te komen en het kostte ons dan ook al met al zo'n 2,5 uur. Eerst een ordenary bus naar Kahtharalak. Een ordenary bus betekend dat hij om de 10 meter stopt en bij iedere persoon die zijn hand omhoog steekt. Je kunt ook overal uitstappen. Of te wel het gaat allemaal niet zo snel. Vervolgens we nog een stuk achterop een moter.Khao Phra Wihaan ligt eigenlijk over de grens bij Cambodja. Thailand en Cambodja hebben dan ook fel gestreden om dit deel maar uiteindelijk is het aan Cambodja toegekend. Aan de Thaise zijde ligt een mooie geasfalteerde weg en zodra je in Cambodja bent is het een zandpad. Het is alleen wel een beetje flauw. In Thailand moet je een kaartje kopen voor het park wat je door moet om er te komen en in Cambodja moet je weer een kaartje kopen om in de ruines te komen. En het leuke is dat je vanuit Cambodja deze ruines helemaal niet kan bezoeken.Het mooie van dit tempelcomplex is dat het nog niet helemaal is gerestaureerd. Dit is eigenlijk ook direct het mooie ervan.Het vreemde is wel een beetje dat er her en der nog oorlogstuig ligt. Het complex is dan ook gesloten geweest van 1993-97 omdat er toen weer gevechten waren tussen de Cambodiaanse regering en de Rode Khmer. Sinds 1998 is alles weer veilig en kunnen de toeristen weer komen.

Khorat

Vanaf Si Saket zijn we met de bus naar Nakhon Ratchasima (Khorat) gegaan. We waren eigenlijk van plan om naar het Phanom Rung Park te gaan maar het was best lastig om er te komen en we gaan nog genoeg Khmer ruines bekijken.Als goed alternatief zijn we naar Phimai geweest. Dit ligt maar 1,5 uur met de bus vanaf Khorat en er gaan regelmatig bussen die kant op. In Phimai is Prasat Hin Phimai National Historical Park (ja het is niet zomaar wat). Dit is een Hindu-Mahayana Buddhist tempel uit de Khmer tijd. Het is meer gerestaureerd dan Khao Phra Wihaan. Het is van rond dezelfde periode als het Ankor (Cambodia) complex en was gedurende het hoogte punt van het Ankor tijdperk zelfs verbonden dmv een directe weg.Het is zeker een bezoek waard. Aangezien wij toch in de buurt waren zijn we ook nog maar even bij Sai Ngam (Beautiful Banyan) geweest. Dit is de oudste en grootste Banyan boom van Thailand. Het is wel leuk om het even te bekijken. Je kunt er onderdoor lopen en de Thaiwanezen hebben er een soort picknick plaats van gemaakt.Eenmaal weer terug in Khorat hebben we weer bij ons "stamcafe" gegeten (naast Pho Thong hotel).

Vanaf Khorat zijn we naar de grens met Cambodia gegaan. Om door Noord-oost Thailand te reizen was wel leuk. Wij zijn eigenlijk maar heel weinig touristen tegengekomen. En dan vooral weinig die ook nog de moeite nemen om enkele Khmer ruines te gaan bekijken terwijl wij het een zeer leuke voorbereiding op Cambodia vonden.

Thailand - Cambodia grens

Vanaf Khorat heben we een airco bus naar Sakaew genomen. Hier moesten we overstappen op een bus naar Aranya Pratet (grensplaats). We dachten eerst dat we bij de grens zouden worden afgezet maar helaas. We moesten vanaf het busstation nog met een tuktuk naar de grens. Bij aankomst werden wij wel een beetje verward door de vele "tour"groepen. Wij werden hier ook bijna letterlijk naar binnen gesleept maar dit is hun niet gelukt :-)

Wij zijn gewoon doorgelopen totdat we het idee hadden dat we bij de grens waren. Eerst uitchecken bij de Thaise grens (briefje invullen, stempeltje krijgen). Vervolgens lopend naar de Cambodia grens. Wij hadden nog geen visum en hebben dat dan ook terplekke geregeld. Zeer gemakkelijk als je maar pasfoto's meeneemt. Het duurde al met al maar 5 minuten om een visum te regelen. Eenmaal een visum op zak konden we de Cambodiaanse grens over. Vanaf Poipet (cambodiaanse grensplaats) zijn we naar Battambang gegaan.